NFORMACJE O OBJAWIENIACH PRYWATNYCH,
z których fragmenty przekazów wykorzystano w opracowaniu niniejszych rozważań

„Różaniec to przewodnik - jak żyć, jak iść drogą przez życie od doczesnego do wiecznego. Jak wchłaniać prawdę, jak się nią karmić, jak dla niej cierpieć, jak walczyć o nią i umierać za nią... Jak wejść do nieba, jak wielbić chwałę Bożą, jak żyć prawdziwie w Maryi, z Maryją, przez Maryję i dla Maryi na wieki” (MB do Barbary Kloss).

Zarówno Pismo Święte, jak i Tradycja zawierają opisy objawień publicznych. "Objawienia publiczne z natury swojej i wprost mają na względzie dobro całego Kościoła. Objawienia prywatne nie są skierowane do całego Kościoła, ale do pewnych osób, dla ich osobistego pożytku lub dla pożytku innych ludzi... Gdy Kościół aprobuje prywatne objawienia (np. św.Brygidy, św.Katarzyny Sieneńskiej, św.Teresy z Avila), należy pamiętać, że tego rodzaju aprobata, po starannym ich zbadaniu, nie oznacza nic innego jak tylko pozwolenie na ich opublikowanie dla pouczenia wiernych i dla ich pożytku... Z aprobaty kościelnej nie można wnosić, że dane objawienia są autentyczne i prawdziwe. Mówi ona jedynie o ich prawdopodobieństwie, ale to wystarcza, by je ze czcią i roztropnością przyjąć i budować się nimi; by ich nie lekceważyć"(Ks.Jan Hojnowski SCJ "Słownik Kultu Serca Jezusowego" Wydawnictwo "M" Kraków 2000).

„We wszystkich wiekach byli i [także dziś] są tacy, którzy posiadają ducha proroctwa – wprawdzie nie na to, aby głosić nową naukę, ale dla kierowania czynnościami ludzkimi” (św.Tomasz z Akwinu).

1) Święta Lutgarda (1182-1246) od Bożego Serca należy do głównych patronów Belgii. W młodym wieku wstąpiła do sióstr benedyktynek w Saint-Trond w Niderlandach. Spragniona życia kontemplacyjnego, po kilku latach wstąpiła do zakonu cystersek w Aiwieres. „Na drodze rozpamiętywania Męki Zbawiciela i objawień, którymi miał zaszczycić ją Chrystus, stopniowo doszła do czci Serca Jezusowego. Ukazujący się jej Pan wskazywał na ranę zadaną włócznią żołnierza jako na ranę miłości, której kontemplacja doprowadziła świętą do kultu Serca Jezusa” (ks.Jan Hojnowski SCJ jw.).

2) Święta Mechtylda (ok.1241-1299), niemiecka benedyktynka żyjąca w klasztorze w Helfcie, należy do znanych mistyczek średniowiecza. Odznaczała się duchem modlitwy, kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa i wielką miłością do Pana, stąd kontemplacja jej doszła do stanów mistycznych, zachwytów i objawień. Podczas objawień święta rozmawiała z Chrystusem jak ukochana oblubienica. Przy pomocy innej siostry zakonnej, św.Gertrudy, spisała swe mistyczne przeżycia w „Księdze szczególnej łaski”, która w okresie życia i zaraz po jej śmierci cieszyła się dużym powodzeniem (ks.Wincenty Zaleski SDB „Święci na każdy dzień” Wydawnictwo Salezjańskie 1995).

3) Włoszka, święta Aniela z Foligno (ok.1248-1309) była żoną oraz matką kilku synów, ale po ciężkich doświadczeniach, które Bóg zesłał na nią, straciła całą swoją rodzinę. Odtąd całkowicie zmieniła swój styl życia i rozdawszy majętność ubogim stała się pustelnicą. W swojej samotni doznała licznych przeżyć mistycznych, które zawarła w 35 pismach i listach. Zaliczana jest do największych mistyczek średniowiecza (ks.W.Zaleski SDB jw.).

4) Święta Katarzyna ze Sieny (1347-1380), dominikanka włoska, która niemal całe życie spędziła w tym mieście, odznaczała się tak wielką pobożnością i tak niezwykłą czcią do Jezusa i Maryi, że Jezus często ją nawiedzał sam lub wraz ze swoją Matką. Pod koniec karnawału 1367 roku, gdy spędzała czas na nocnej modlitwie, Chrystus Pan dokonał ze Świętą mistycznych zaślubin, zostawiając jej jako trwały znak obrączkę. Odtąd Katarzyna stała się posłanką Chrystusa. Przemawiała i pisała listy w imieniu Boskiego Oblubieńca do najznakomitszych osób ówczesnej Europy, tak duchownych, jak i świeckich. Z pism, które po niej zostały, najbardziej poczytna w jej czasach była „Księga Opatrzności Bożej”, znana pod tytułem „Dialog”, którą, będąc osobą niepiśmienną, dyktowała, jak wszystkie inne pisma (ks.Wincenty Zaleski SDB jw.).

5) Czcigodna Służebnica Boża - Maria od Jezusa, przeorysza klasztoru franciszkanek w Agredzie (Hiszpania) żyła w pierwszej połowie XVII wieku (zmarła w 1665 r.). Będąc w klasztorze doświadczyła wielu przeżyć mistycznych, w których widziała przede wszystkim obrazy z życia Najświętszej Maryi Panny i odbierała Jej przekazy, co skrupulatnie spisała w książce „Mistyczne Miasto Boże czyli żywot Matki Boskiej”. Nadto, doznała wielkiej łaski słuchania Boga zwracającego się wprost do niej, a także świętych aniołów, zaś Matka Boża przekazywała jej specjalne nauki. Wszystko to zostało ujęte na kartach tejże książki... Gdy praca była już gotowa, Maria, w kolejnym przeżyciu mistycznym widziała, jak jej praca została zatwierdzona przez całą Trójcę Przenajświętszą, przy czym Bóg Ojciec, podając ją Synowi rzekł: „Książka ta i wszystko, co w niej jest zapisane jest Mi bardzo miłe i przyjemne”. (Maria z Agredy „Mistyczne Miasto Boże” Wydawnictwo Michalineum Warszawa Struga 2000 r.).

6) Francuska zakonnica, święta Małgorzata Maria Alacoque (1647-1690) ze zgromadzenia zakonnego sióstr wizytek w Paray-le-Monial (Burgundia) - w latach 1673 - 1675, w Paryżu, czterokrotnie doznała objawień Pana Jezusa, który wzywał ją do szerzenia kultu Jego Najświętszego Serca w całym Kościele. Przesłania Jezusa przekazywała swoim spowiednikom. Pod koniec życia dużą nadzieją i radością napełniło ją zaangażowanie się w to dzieło dwóch wybitnych jezuitów: Klaudiusza La Colombiere i Jana Croiset, co doprowadziło do znacznych postępów w tej sprawie. Jej posłannictwo nie budzi żadnych zastrzeżeń, skoro Kościół święty nabożeństwo do Serca Jezusowego przyswoił sobie jako niepodzielną swoją własność i wyniósł Małgorzatę do chwały ołtarzy (ks.Wincenty Zaleski SDB jw.).

7) Błogosławiona Anna Katarzyna Emmerich (1774-1824), niemiecka zakonnica augustianka z Düelmen. Po kilku latach jej życia zakonnego, zniesiono klasztor, w którym przebywała, a ponieważ była słabego zdrowia, wkrótce przeniosła się do skromnego pokoiku w świeckim domku pewnej wdowy. W 1812 roku na jej rękach, nogach i piersi pojawiły się krwawiące stygmaty męki Chrystusowej. Już od dzieciństwa oddała się zupełnie i wyłącznie Panu Bogu, który był zawsze celem wszystkich jej myśli, słów i uczynków. Ćwicząc się w doskonałości pogodnie przyjmowała wszelkie cierpienia i dobrowolnie podejmowała rozliczne umartwienia i tak, cierpiąca, przykuta do łoża, dotrwała aż do śmierci. Od młodości posiadała dar wizji i objawień w wysokim i rzadkim stopniu. W niezliczonych obrazach widziała całe dzieło naszego odkupienia. Widziała żywot Najświętszej Maryi Panny oraz żywot, działanie, mękę i śmierć naszego Boskiego Zbawiciela. Niezliczoną ilość razy ukazał jej się Pan Jezus, a także Najświętsza Matka Jego, święty Jan Chrzciciel, święty Augustyn i inni święci Pańscy. Miała także dar przenikania ludzkich serc. Widziała przyszłość i przepowiadała ją. Wszystkie te jej widzenia i doświadczenia mistyczne, pod jej dyktando spisał sławny poeta, konwertyta, Klemens Brentano, który podjął się tego dzieła. Zmarł, gdy wszystkie opisy widzeń Katarzyny Emmerich uporządkował i przygotował tak, że można było je oddać gotowe do druku. („Żywot i bolesna męka Pana naszego Jezusa Chrystusa i Najświętszej Matki Jego Maryi wraz z Tajemnicami Starego Przymierza według widzeń świętobliwej Anny Katarzyny Emmerich” Wydawnictwo „Arka” Wrocław 1993).

8) Młoda uboga dziewczyna francuska, święta Bernardetta Soubirous (1844-1879), od dnia 11 lutego 1858 roku do 16 lipca tegoż roku, doznała 18 objawień Matki Najświętszej w Lourdes, w pobliżu groty zwanej Massabielle. W swych objawieniach Matka Boża wzywała ją do modlitwy różańcowej i do uczynków pokutnych w intencji nawracania grzeszników. W tymże miejscu wytrysnęło źródełko wody o cudownych właściwościach leczniczych. Wszystko, co dotyczyło objawień, a zwłaszcza słowa Maryi Panny, Bernardetta przekazywała licznym osobom zainteresowanym, władzy oraz policji podczas wielu przesłuchań, proboszczowi parafii ks.Peyramale, a także specjalnej Komisji Biskupiej, którą powołano dla zbadania prawdziwości tego, co się tam wydarzyło, a zwłaszcza prawdomówności dziewczyny. Badania potwierdziły prawdziwość wszystkich faktów (ks.Wincenty Zaleski SDB jw. oraz Praca zbiorowa „Pani z nieba wzywa” Wydawnictwo „Michalineum” Warszawa 1987).

9) Polka, Czcigodna Sługa Boża Wanda Malczewska (1822-1898) została przez Boga obdarzona łaską mistycznych przeżyć, w czasie których objawiał jej się Chrystus. Przekazy Pana zostały przez nią spisane dla potomnych. Uduchowiona Wanda miała ducha proroczego i wiele jej przepowiedni spełniło się (ks.Jan Hojnowski SCJ jw.).

10) Maria Marta Chambon (1841-1907) urodziła się w ubogiej prostej rodzinie francuskiej w okręgu sabaudzkim. W wieku 21 lat wstąpiła do zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (ss.wizytek), gdzie od początku dobrowolnie praktykowała najsurowsze umartwienia. We wrześniu 1867 roku podczas modlitwy doznała ekstazy objawienia przez Jezusa celu swego życia: miało nim być szerzenie zapomnianej wówczas adoracji Najświętszych Ran Zbawiciela, źródła wszelkich łask. Odtąd systematycznie dokonywał się w niej niewyobrażalny rozwój duchowy i to bez żadnej pomocy z zewnątrz. Od 12 czerwca 1874 roku, na ciele zakonnicy kolejno zaczęły się pojawiać stygmaty Męki Chrystusowej, a w latach 1869-1873 zachowywała post całkowity, przyjmując jedynie cząsteczki Hostii. Pomimo to prowadziła normalny tryb życia zakonnego, wykonując wszelkie powierzone jej obowiązki. Wszystkie te wydarzenia odbywały się przy zachowaniu doskonałej równowagi duchowej i umysłowej zakonnicy oraz jej zdrowia fizycznego. Oprócz stygmatów i daru nadnaturalnego postu, Maria Marta posiadała także dar proroczy. Wiele z jej przepowiedni spełniło się natychmiast, inne po pewnym czasie. Całe swe życie duchowe skupiała na rozważaniu Ran Chrystusa oraz szerzyła kult dla ich odkupieńczej mocy. Zmarła w opinii świętości („Stygmatycy XX wieku” Opracowała Irena Burchacka Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna i Reklamowo-Handlowa „Adam” Warszawa 1991).

11) Maria-Alfonsyna Danil Ghattas (1843-1927) – Palestynka z Jerozolimy – w wieku 14 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Józefa od Objawienia, przyjmując imię zakonne Alfonsyna. Pracowałą jako katechetka. Od 1874 roku doświadczyła kilku wizji Najświętszej Maryi Panny, która wyraziła życzenie, aby s.Alfonsyna powołała zgromadzenie zakonne poświęcone szerzeniu Różańca świetego. W 1880 roku, po pokonaniu wielu trudności i przeciwności, wreszcie udało się jaj założyć w Jerozolimie Instytut Sióstr od Różańca Świętego. Maria Alfonsyna do końca życia, codziennie odmawiała Różaniec, ale żyła w ukryciu. Nikt, oprócz kierownika duchowego, nie wiedział o jej objawieniach. Dopiero na łożu śmierci ujawniła, gdzie są ukryte jej zapiski z widzeń i rozmów z Matką Bożą. Zawsze wierzyła w to, że Matka Najświętsza jest przy niej i że wspiera ją na drodze rozkrzewiania Różańca. Żyła według słów, które od Niej otrzymała: "Różaniec jest waszym skarbem". W 2009 roku została beatyfikowana przez papieża Benedykta XVI, a w 2015 r. papież Franciszek kanonizował ją.

12) Zakonnica włoska, Sługa Boża Benigna Consolata Ferrero OVM (1885-1916) była mistyczką, która za swą szczególną misję uważała głoszenie wiary i ufności w Boże miłosierdzie oraz zalecała oddanie siebie Bogu i ludziom. Jej religijne przeżycia obfitowały w wewnętrzne oświecenia, które jako słowa Jezusa notowała w dzienniku duchowym (6 tomów). („Encyklopedia Katolicka” t.5 Towarzystwo Naukowe KUL Lublin 1989).

13) Sługa Boża Józefa Menéndez (1890-1932) – francuska zakonnica z pochodzenia Hiszpanka. Należała do Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Serca Jezusowego (Sacré Coeur). We francuskim klasztorze Feuillants w Poitiers miał się jej wielokrotnie objawiać Chrystus i za jej pośrednictwem skierować do świata „Orędzie Miłości”. W objawieniach tych Chrystus domagał się należnej Mu miłości, od grzeszników zaś oczekiwał ufności w Jego miłosierdzie. Orędzie to wydano drukiem w 1938 roku, ale najbardziej znana jest jego skrócona wersja pt. „Apel Miłości czyli Orędzie Boskiego Serca Jezusowego do świata” (ks.Jan Hojnowski SCJ jw.).

14) Maria Valtorta (1897-1961) włoska pisarka i poetka, jedyna córka podoficera służącego w kawalerii, która jednak najbardziej upamiętniła się jako współczesna mistyczka. Podobnie jak Maria z Agredy czy Anna Katarzyna Emmerich, opisała bowiem wiele szczegółów z życia Jezusa i Maryi... Maria miała trudne życie z powodu nieustannych konfliktów z niezwykle surową i despotyczną matką. Do końca życia cierpiała także z powodu bandyckiego napadu, jakiego doznała będąc na spacerze, w wyniku którego została ciężko ranna, co przypłaciła poważną chorobą. Z biegiem lat stan jej zdrowia pogorszył się do tego stopnia, że została przykuta do łóżka. Wówczas oddała się modlitwie i twórczości pisarskiej. Wtedy też zaczęła twierdzić, że w jej pokoju, kiedy nikt nie widzi, pojawiają się Jezus Chrystus oraz Jego Matka i dyktują jej szczegóły ze swego życia, co opisała w swojej autobiografii.

Jej największe dzieło: „Poemat Boga-Człowieka”, to powstały w latach 1943-1947 monumentalny, jedenastotomowy zbiór opowieści o życiu Jezusa, który przetłumaczono na wiele języków. Opublikowała też komentarze do fragmentów Pisma Świętego, wykłady doktryny Chrystusa, dzieje pierwszych chrześcijan, utwory o pobożności. Twórczość Marii Valtorty trwała równo 10 lat, od 1943 do 1953 roku. Widząc jednak, że władze Kościoła nie zamierzają wyrazić aprobaty dla tych dzieł, z początkiem 1956 roku popadła w depresję i w tym stanie dotrwała aż do śmierci. (wg Wikipedii)

15) Święta Faustyna Kowalska (1905-1938), polska zakonnica, przyszła na świat w ubogiej wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Kiedy miała siedem lat, po raz pierwszy usłyszała w duszy głos wzywający do doskonalszego życia. W 1925 roku została przyjęta do zgromadzenia zakonnego Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie. Od dnia 22 lutego 1931 roku doznała licznych objawień Pana Jezusa Miłosiernego. Według jej wskazówek namalowano obraz Pana pod tym wezwaniem. Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia. Treści rozmów z Panem oraz swe własne spostrzeżenia i przemyślenia - na Jego polecenie zapisywała w zeszytach, które łącznie noszą nazwę „Dzienniczka” (ks.Wincenty Zaleski SDB jw.).

16) Sługa Boża Leonia Maria Nastał (1903-1940) z zakonu służebniczek NMP w Starej Wsi, była polską mistyczką. Jej życie duchowe polegało na głębokim doświadczeniu ojcowskiej miłości Boga i bezgranicznym zawierzeniu, którego wzór znajdowała w Dzieciątku Jezus. Spisywany na polecenie Jezusa „Dziennik duchowy Życie wespół z Jezusem”, zawiera opisy rozmów Leonii z Bogiem, myśli i pragnienia powstałe na modlitwie oraz objawienia mistyczne. Z prowadzonej przez nią korespondencji zachowały się 352 pisma. Do druku wybrano te listy lub ich fragmenty, które obrazują rozwój życia wewnętrznego Służebnicy Bożej lub bezpośrednio wiążą się z „Dziennikiem”. Pisma siostry Leonii przybliżają prawdę o Bogu cierpliwej miłości i pokornej łagodności. (wg „Echa Medziugoria” nr 273 X/10).

17) Sługa Boża Rozalia Celakówna (1901-1944), Polka, doświadczyła wielu mistycznych przeżyć, podczas których odbierała przekazy Pana Jezusa, jak i Jego Najświętszej Matki. Była gorliwą czcicielką Najświętszego Serca Jezusa i adoratorką obecności Pana w Najświętszej Eucharystii. Począwszy od 1930 roku, Chrystus, poprzez Rozalię, zaczął domagać się od Polski uznania Go za swego Króla. Ona zaś, rozumiejąc, że jedynym ratunkiem dla Polski jest oddanie się w opiekę Bożemu Sercu poprzez intronizację Chrystusa, czyniła wszystko, by spełnić swoje posłannictwo. Polecenia wydawane przez Pana, przekazywała na piśmie najwyższym władzom duchownym w Polsce, zorganizowała ruch religijny propagujący ideę osobistego poświęcenia się Sercu Jezusowemu, który miał poprzedzić intronizację, mimo to nie udało się przeprowadzić tej najważniejszej sprawy. (ks.Tadeusz Kiersztyn „Ostatnia walka” Wydawnictwo „Fundacja Serca Jezusa” Kraków 2003).

18) Sługa Boża Luiza Piccarreta (1865-1947) urodziła się i całe życie spędziła w miasteczku włoskim Corato. Nazywano ją „Luiza la Santa”. Jako dusza ofiarna w swoich latach młodzieńczych prawdopodobnie cierpiała bardziej niż ktokolwiek przed nią od czasów Jezusa i Matki Bożej, aż do otrzymania stygmatów na ciele (o których ukrycie prosiła Pana), a także na duszy. Przez 64 lata nie ruszyła się z łóżka żyjąc bez jedzenia (z wyjątkiem Komunii Świętej), bez picia i niemalże całkowicie bez snu. Gdy miała 24 lata, Trójca Święta złożyła w niej Dar Woli Bożej, co było najwyższym stopniem zjednoczenia z Bogiem, jaki może istnieć.

Przez te wszystkie lata Pan Jezus nauczał ją o przyczynach stworzenia człowieka i o tym, w jaki sposób Królestwo Ojca zapanuje przed końcem świata. W imię całkowitego posłuszeństwa wobec spowiedników wyznaczonych jej przez arcybiskupa, Luiza spisała wszystko w 36 tomach, którym Pan Jezus nadał tytuł „Królestwo Bożego Fiat pośród stworzeń – KSIĘGA NIEBA – Przywołanie stworzenia do porządku, miejsca i przyczyny, dla których zostało stworzone przez Boga”. Spisała także stale przez nią rozważane „24 godziny Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa”, co zostało wydane w r.1915. W 1930 roku Matka Boża podyktowała Luizie 31 lekcji o tym, jak żyć w Woli Bożej. Zostały one zawarte w książce „Dziewica Maryja w Królestwie Woli Bożej”. Dzieła te zostały przetłumaczone na kilka najpopularniejszych języków świata. („24 godziny Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa” – skrypt w języku polskim. „Nihil Obstat” – Arcybiskup Carmelo Cassati, Trani, 4 marca 1997).

19) Siostra Amalia Aguirre (1901- 1977) urodziła się w Hiszpanii w biednej, ale bardzo pobożnej rodzinie, gdzie praktykowane były uczynki miłosierdzia i troska o Boże sprawy. Pragnąc poprawić los swojej ubogiej rodziny, rodzice Amalii zmuszeni byli wyemigrować do Brazylii, dokąd w 1919 roku udała się również ich córka. Umiłowanie służby charytatywnej najuboższym, jakie wyniosła z domu rodzinnego, zaczęła praktykować i tutaj w Stowarzyszeniu Misjonarzy Jezusa Ukrzyżowanego w Campinas., które w roku 1927 przekształciło się w zakon kontemplacyjno-czynny, którego współzałożycielką została Amalia. Kiedy była jeszcze nowicjuszką, modląc się o zdrowie swojej krewnej, w dniu 8 listopada 1929 roku usłyszała wewnętrzny głos Jezusa, który pouczył ją, jak powinna modlić się za wstawiennictwem Łez Najświętszej Matki Jego... W dniu 8 marca 1930 roku, Amalia doznała pierwszej wizji Najświętszej Maryi Panny, która wręczyła jej koronkę do Różańca Łez Matki Bożej i pouczyła ją, jak należy go odmawiać. Ponadto Maryja wyjaśniła jej, jakie symbole łączą się z kolorem szat, które ma na sobie. Miesiąc później, 8 kwietnia tegoż roku, w drugiej wizji Matka Boża ukazała jej medalik – symbol Jej Matczynych Łez... Wierni z wielką czcią potraktowali te wizje oraz prośby i pouczenia skierowane do s.Amelii, zyskując wiele łask wymodlonych w tym Różańcu. Stolica Apostolska 15 V 1934 r. zatwierdziła to nabożeństwo.

20) Ksiądz prałat Don Ottavio Michelini, Włoch, zmarły w 1979 roku opinii świętości, pozostawił po sobie wiele dzieł będących plonem mistycznych objawień Pana Jezusa. W latach 1975-79 napisał sześć ksiąg, które zostały wydane we Włoszech pod tytułem: „Confidenze di Gesu a un sacerdote”. Przedstawił w nich, między innymi, takie zagadnienia, jak: Matka Boża i Matka nasza. Msza święta i Eucharystia. Historia ludzkości, Gdzie jest prawda ? Szatan i jego działanie. Biskupi i kapłani, Wierzę w świętych obcowanie... Dzieło opracowane na podstawie w/w ksiąg, wydane w Polsce, zawiera przede wszystkim opis natury i działania szatana i jego zastępów (P.Bonifacius Günter „Szatan największy wróg człowieka (Szatan istnieje naprawdę)” Wydawnictwo „Arka” Wrocław 1991).

21) Barbara Kloss (zm.1981r.), Polka mieszkająca w Warszawie, przez wiele lat swojego życia była osobą cierpiącą, straszliwie schorowaną i przykutą do łóżka. Na początku lat pięćdziesiątych, gdy z wielką wiarą przystąpiła do pierwszosobotnich piętnastominutowych rozmyślań różańcowych, które Matka Boża zalecała podczas objawień fatimskich, zaczęła doznawać stanów mistycznych, które trwały przez lata. Barbara słyszała wewnętrzny głos, więc zasłyszane treści jako „myśli różańcowe” zapisywała według wewnętrznego dyktanda. Początkowo miało to miejsce w Białym Kościele, potem w Nowym Bystrym koło Zakopanego, gdzie była katechetką; w Krościenku nad Dunajcem, w Lidzbarku k/Ostródy, wreszcie (od 1980 roku) w Szymonowie w woj. olsztyńskim. Nie mogła tego wymyślić, gdyż przechodziło to jej możliwości... Stany mistyczne Barbary otoczone były ścisłą tajemnicą, nie wiedzieli o tym nawet najbliżsi domownicy, ale przyjaciele, którym powierzyła swój sekret, zebrali jej zapiski i stopniowo udostępniali innym ludziom. W 1971 roku, ojcowie Marianie wydali w Londynie 111 rozmyślań. W 1975 roku, Kuria warszawska wydała 105 rozmyślań, zaś w 1999 ojcowie Michaelici wydali wszystkie, czyli 313 rozmyślań. Kilka zostało zagubionych, w tym bezcenne i niepowtarzalne rozmyślanie o Męce Pańskiej. („Myśli różańcowe” t.I i II Wydawnictwo „Michalineum” 1999).

22) Justyna Klotz (1888-1984) mistyczka niemiecka, wierna czcicielka Serca Jezusowego, przez lata była wybranym narzędziem Boskim, mającym przekazać współczesnym objawienia skierowane do całego świata. Treści objawień, w postaci zapisków dyktowanych przez Pana Jezusa i Matkę Boską, w których Pan przede wszystkim zaprasza każdego z nas do wzięcia aktywnego udziału w dziele zbawienia, aby „ratować tych, co idą ku zgubie” - zgromadziła w 8 zeszytach, nadając im wspólny tytuł „Bóg przemawia do duszy”. W swych objawieniach Jezus podkreślał wielokrotnie, jak ogromne znaczenie ma służba kapłańska. Odnotowała też wiele objawień o zmarłych, szczególnie o duszach w czyśćcu cierpiących, prosząc o modlitwę za nich. Zapiski te, do końca życia znane były tylko jej osobistemu spowiednikowi, lecz wkrótce po jej śmierci, opublikowano je i zostały przetłumaczone na wiele języków. („Bóg przemawia do duszy. Teksty wybrane” Wydawca ks.Hubert Hintermaier Kath. Pffarramt Mainkofen 26a D-W-8360 Deggendorf 5).

23) Matka Eugenia Elżbieta Ravasio (1907-1990) urodziła się we włoskiej rodzinie wieśniaczej, w małej miejscowości San Gervasio d’Adda, w prowincji Bergamo. Uczęszczała jedynie do szkoły podstawowej i po kilku latach pracy w fabryce, jako młoda 20 letnia kobieta, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Apostołów. Już w wieku 25 lat została wybrana Matką Generalną tego Zgromadzenia. W ciągu 12 lat działalności misyjnej otworzyła ponad 70 ośrodków (ze szpitalem, szkołą i kościołem) w najbardziej opuszczonych miejscach Afryki, Azji i Europy. Dokonała odkrycia pierwszego leku przeciw trądowi z nasion pewnej rośliny tropikalnej. W latach 1939-1941 - w Aztopé (Wybrzeże Kości Słoniowej) zrealizowała „miasto trędowatych”, które sama zaprojektowała. Jest to ogromne centrum lecznicze, które po dziś dzień jest przodującym centrum w Afryce i na świecie. Za to osiągnięcie, Zgromadzenie przez nią kierowane, w 1950 roku zostało uhonorowane przez Francję - Legią Honorową. Matkę Eugenię można uznać za jedno z największych świateł obecnych czasów. Najważniejszą jednak rzeczą, jaką pozostawiła jest Orędzie, które Bóg Ojciec przekazał światu za jej pośrednictwem. Nosi ono tytuł: „Ojciec mówi do swoich dzieci”. Jest to jedyne objawienie dane nam przez Boga Ojca i uznane przez Kościół („Ojciec mówi do swoich dzieci” Wydawca „Królowa Pokoju” Kraków 1998).

24) Siostra Maria Natalia (1901-1992), węgierska zakonnica słowackiego pochodzenia, od 1936 roku przebywała w klasztorze Dobrego Pasterza w Budapeszcie. W latach 1936-1943 otrzymywała od Jezusa przesłania ważne dla całego świata, które spisała w książce „Maryja – Zwycięska Królowa świata”. Jezus pragnął, aby pod tym tytułem uczczono Jego Matkę szczególnie podczas dziewięciu pierwszych sobót miesiąca. W przekazach swoich prosił z naciskiem o modlitwy, ofiary i post w duchu wynagrodzenia. W trakcie pobytu w klasztorze, ciężkie doświadczenia stały się Jej udziałem z powodu niedowiarstwa otoczenia wobec otrzymywanych przez nią objawień. Gdy w 1950 roku zlikwidowano na Węgrzech wszystkie klasztory, siostra zamieszkała na wsi samotna i nieznana, gdzie aż do śmierci żyła w duchu pokuty („Nowenna do Niepokalanego Serca NMP” Vox Domini Katowice 1997).

25) Fulla Horak, to Polka ze Lwowa, której dziadek był Czechem. Urodzona w 1909, musiała wraz z rodziną opuścić rodzinne strony. Uciekając przed Rosjanami w czasie I Wojny Światowej, dotarła aż do Wiednia, ale większość życia spędziła w Polsce, gdzie w 1993 roku zmarła w opinii świętości... Na imię miała Stefania, ale w rodzinie nazywano ją: Stefula, w skrócie: „Fula”, co z czasem przekształciło się w kryptonim „Fulla” pisany przez dwa „l”... Studiowała filozofię, ukończyła lwowskie konserwatorium, podejmując pracę nauczycielki muzyki, ale młodzieńcze niepokoje doprowadziły ją do niewiary, każąc odrzucić powierzchowną i tradycyjną religijność. Mimo to, „palący głód nieskończoności”, kazał jej wciąż szukać Boga, szukać prawdy, stawiać Mu warunki i domagać się znaku z nieba. Modliła się więc: „Boże! Jeśli jesteś – daj mi światło!”. I otrzymała je, choć nie od razu. „Po latach rozpaczliwych zmagań, doznała przywileju bezpośredniego kontaktowania się ze świętymi”... Pierwszą ze świętych była św. Magdalena Zofia Barat, założycielka zgromadzenia Sacré Coeur. Drugą znaczącą postacią był kard. Mercier. Potem miała jeszcze wiele kontaktów ze świętymi, wśród których byli: św.Jan Bosko, św.Teresa od Dzieciątka Jezus, św.January, św.Sylwester, św.Andrzej Bobola, św.Jana Vianney; św. Katarzyna Emmerich, bł.Pierr Giorgio Frassati oraz św.Joanna d’Arc. W 1944 roku, za działalność w AK, została zesłana na Syberię, gdzie wskutek nieludzkich warunków oraz przebytych chorób, nabawiła się trwałego kalectwa, toteż, gdy w 1957 roku powróciła do Polski, „całe swoje życie oddała i poświęciła Bogu. Poprzez modlitwy, cierpienia, ofiary i osobiste kontakty, pomogła bardzo wielu ludziom różnych stanów odnaleźć drogę do Boga i powrócić na łono Kościoła świętego” (Fulla Horak „O życiu pozagrobowym” Wyd. „Arka” Wrocław 1993).

26) Stefan Gobbi, zmarły pod koniec ubiegłego wieku ksiądz węgierski, „którego Boże Miłosierdzie wybrało na posła, by w przeddzień wielkiego i strasznego wstrząsu obudził Kościół z letargu” - dostąpił licznych przeżyć mistycznych. Podczas tzw. Świętych Nocy od 1975 do końca 1992 roku otrzymał 485 orędzi Matki Bożej w formie wewnętrznych przekazów, które zostały opublikowane w dwóch tomach. Najważniejsze z nich: „Do kapłanów, umiłowanych synów Matki Bożej”, zawarte są w książeczce pod tym samym tytułem. (P.Bonifacius Günter jw. oraz przekaz śp.Anatola Kaszczuka zmarłego na początku XXI wieku).

27) Małgorzata Balhan (Małgorzata z Chèvremont), Belgijka (1914-2005), przez długie lata była osobą bardzo daleką od Boga, jednak wkroczenie Jezusa w jej życie doprowadziło do stanu wielu mistycznych przeżyć, w czasie których Pan przekazał jej swoje Orędzie Miłosiernej Miłości do małych dusz. Za radą spowiednika Małgorzata systematycznie spisywała Jego przekazy, które zostały wydane w kilku tomikach pod tym samym tytułem. Nadto, z jej inicjatywy, utworzono Legion Małych Dusz, który wyszedłszy z Belgii rozprzestrzenił się po całym świecie („Orędzie Miłosiernej Miłości do Małych Dusz” A.S.B.L. Legion Małych Dusz Chevremont Belgia).

28) Anna Dąmbska (zm.2007r.), współczesna polska mistyczka z Warszawy, występująca pod kryptonimem „Anna”, podczas wojny działała w podziemiu jako łączniczka i sanitariuszka. W 1944 r. trafiła na ponad rok do sowieckiego łagru. Tam modliła się, by Bóg pozwolił jej nadal służyć ojczyźnie. Po latach doszła do wniosku, że Pan wysłuchał tej modlitwy, obdarzając ją charyzmatem słyszenia Bożego głosu, przekazującego orędzia dla Polski. Tak została wybrana przez Pana Jezusa, „by była Jego głosem”. Spotkała Go w jednym z ruchów charyzmatycznych, gdzie wkrótce wokół niej skupiła się grupa osób rozmawiających za jej pośrednictwem z Bogiem. Z czasem rozmowy, skierowane do niej samej, stawały się coraz dłuższe, dlatego ośmielona radą pewnego zakonnika (krakowskiego jezuity) zaczęła skrupulatnie zapisywać je, aby nie zapomnieć. „Bóg sam je zaczynał, odpowiadał na wątpliwości, mówił o Swojej Miłości, zachęcał”. Na prośbę „Anny”, aby wskazać drogę do Boga dla innych, takich, którzy szukają Go i tęsknią za Nim - 4 września 1984 roku rozpoczęło się dyktowanie, które zostało zakończone 14 maja 1985 roku. Tak powstały zbiory przekazów Pana, które zostały wydane w książkach: „Pozwólcie ogarnąć się Miłości”, „Świadkowie Bożego Miłosierdzia”, „Zaufajcie Maryi” i „Boże wychowanie” („Pozwólcie ogarnąć się Miłości” Wyd. Michalineum Marki 1999).

29) W centrum Hercegowiny, w dawnej Jugosławii, znajduje się chorwacka wioska nazwana Medjugorie. W dniu 24 czerwca 1981 roku kilkoro młodych ludzi: Marija Pavlović, Vicka Ivanković, Jacov Colo, Mirjana Dragičević, Ivanka Ivanković i Ivan Dragičević - ujrzało świetlistą postać niewieścią, która następnego dnia pojawiła się znowu i ujawniła swoją tożsamość: „Jestem Błogosławioną Dziewicą Maryją” - powiedziała. Odtąd, aż do 1987 roku Matka Boża ukazywała się im codziennie naświetlając różne problemy związane z wiarą i współczesnym światem, a także często przekazując orędzia dla nich, dla parafii i dla całej ludzkości... Od 1987 roku Maryja ukazuje się nadal, ale tylko troje widzących spotyka się z Nią codziennie. Inni – rzadziej - raz w miesiącu, kiedy przekazuje orędzia dla całej ludzkości, albo tylko jeden raz w roku. Widzący skrupulatnie notują je i składają u księdza proboszcza swojej parafii, który rozpowszechnia je na cały świat... Po pewnym czasie do w/w młodzieży odbierającej orędzia Matki Bożej, dołączyła jeszcze Jelena Vasilij „widząca sercem”, do której Maryja kieruje dodatkowe przesłania w postaci wewnętrznych przekazów. Każde z widzących zostało otrzymało od Matki Najświętszej przekazy dotyczące 10 tajemnic odnoszących się do przyszłości świata i całej ludzkości. Troje z nich zna już wszystkie tajemnice, ale będą mogli je ujawnić dopiero w czasie określonym przez Maryję. Trojgu pozostałym Matka Boża nadal objawia się, gdyż nie poznali jeszcze ostatniej z dziesięciu tajemnic (Siostra Emmanuel „Medjugorie lata 90. Triumf serca” Wydawnictwo Księży Marianów Warszawa 1997). Specjalna komisja złożona z biskupów jugosłowiańskich, powołana w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku przez ówczesnego Przewodniczącego Kongregacji do Spraw Doktryny Wiary, kardynała Josepha Ratzingera – w kwietniu 1991 roku, oficjalnie uznała Medjugorie jako miejsce modlitwy, zezwoliła na kult i wyraziła zgodę na prywatne pielgrzymki. Natomiast w bieżącym roku, 2012. Ojciec Święty Benedykt XVI powołał specjalną komisję do zbadania prawdziwości objawień medjugorskich, pod kierunkiem ks.kardynała Camillo Ruiniego, jednocześnie śledząc osobiście rozwój badań komisji. Na dzień dzisiejszy, wszyscy widzący kolejno zostali przesłuchani. Komisja ma zakończyć swoje prace do końca bieżącego roku. Przyjęte stanowisko ma zaprezentować wobec Kongregacji Nauki i Wiary, a następnie papieżowi, Benedyktowi XVI. Jednak na oficjalne oświadczenie w tej sprawie, trzeba będzie jeszcze (nie wiadomo jak długo) poczekać.

30) Catalina Rivas pochodzi z miasta Cochabamba w Boliwii. Jej widzenia zaczęły się w 1993 roku. Wtedy to objawiła się jej Maryja, a później Jezus, który polecił spisać dla całej ludzkości podawane przez siebie przesłania. Mistyczka przyznała, że słyszy głos Pana Jezusa i spisuje jedynie to, co od Niego słyszy. Wielu jednak wątpiło w prawdziwość tych objawień. Kwestionowano autentyczność orędzi, bo choć były zgodne z nauką Kościoła, twierdzono, że mogły być owocem ludzkiego umysłu lub wyobraźni, ale powszechne zdziwienie budził fakt, że słowa pełne głębokiej treści, spisane pięknym choć prostym językiem, dotyczące życia, duchowości i teologii, mogą pochodzić od kobiety, która nie ukończyła nawet szkoły średniej. Zastanawia również to, że pisze ona czasem przesłania w językach, których w ogóle nie zna. W 1996 r. modląc się pod krzyżem, odczuła pragnienie całkowitego oddania się Jezusowi. Wtedy ujrzała wielkie światło, które przeszyło jej dłonie i stopy, pozostawiając krwawiące rany i usłyszała głos: "Raduj się z powodu daru, jakim cię obdarzyłem". Słowa przez nią zapisywane nie zawierają nowych prawd, ale przypominają ewangeliczne wezwanie do nawrócenia, wzywają do przyjęcia Boga i Jego miłości oraz zachęcają do życia zgodnego z dekalogiem, Ewangelią i nauką Kościoła katolickiego. W ciągu niecałych trzech lat powstało osiem książek, m. in. "Pasja", "Święta Godzina", "Wielka Krucjata Miłości", "Drzwi do nieba". Książki te pokazują, jak powinien postępować prawdziwie wierzący chrześcijanin, a także podkreślają wyjątkowe miejsce Dziewicy Maryi - naszego wzoru w naśladowaniu i podążeniu za Jezusem Chrystusem - Matki, której powinniśmy się powierzyć z całkowitym zaufaniem i miłością. Władze Kościoła głęboko poruszone Bożymi znakami, przekonawszy się po ich zbadaniu, że są one prawdziwe i istotne w ewangelizacji dzisiejszego świata, powołały w Boliwii organizację pod nazwą Apostolat Nowej Ewangelizacji, która zajmuje się rozpowszechnianiem Bożego orędzia podyktowanego Catalinie.

31) Siostra Teresa Chomieniec – obecnie żyjąca polska zakonnica ze zgromadzenia sióstr Misjonerek Krwi Chrystusa, która prowadzi notatki w formie dialogu z Panem Jezusem (podobnie jak Tomasz á Kempis), co jest owocem jej modlitwy, osobistych rozważań, szukania woli Bożej i otwierania się na działanie łaski Bożej w jej sercu, w zwykłych sytuacjach codziennego życia. „Nie mają one jednak charakteru objawień ani widzeń, ani innych nadprzyrodzonych doznań. Te doświadczenia – jak wyznaje – są jej zupełnie obce.

32) „Gloria Polo, żyjąca obecne Kolumbijka, dentystka, wskutek wypadku „umarła”, to znaczy była tak poważnie ranna, że przez kilka dni znajdowała się w śpiączce i przy życiu podtrzymywały ją tylko szpitalne urządzenia medyczne. Gdyby je wyłączono, natychmiast umarłaby. Opiekujący się nią lekarze, spisali ją już całkowicie na straty i chcieli odłączyć aparaturę. Jedynie jej siostra, która również jest lekarzem, obstawała za tym, by urządzenia nadal pracowały. Podczas śpiączki Gloria Polo znajdowała się po drugiej stronie rzeczywistości, w zaświatach i mogła następnie powrócić do życia, by dać świadectwo tym, którzy nie potrafią uwierzyć. Przyniosła nam stamtąd ważne orędzie”, które zostało opisane i po przetłumaczeniu na wiele różnych języków, rozeszło się po świecie. (wg Webmaster www.gloriapolo.net)

„Dobrze odmówione Różańce nauczą ludzi tego i doprowadzą, i dopomogą im, by w największym bólu i w największej ofierze, poprzez wszystko i ponad wszystkim, tryumfowały tajemnice chwalebne, które stanowią cel ostateczny” (MB do Barbary Kloss)