 |
wróć do strony głównej |
 |
|
||
„Każde „Zdrowaś Maryjo” jest spowijaniem w chwałę Maryi. Są to jakby róże, a w każdej różyczce – Jezus” (Sługa Boży Stefan Wyszyński).  „W tekstach niektórych mistyków, odmawianie Różańca porównywane było do przebywania z Maryją w ogrodzie różanym. Ale nazwa modlitwy różańcowej, najmocniej związana była – i nadal jest - z ofiarowaniem Bożej Rodzicielce róż, całych ich wieńców” (Juliusz Gałkowski „Rozważając wcielenie” – „Egzorcysta nr 10(14) październik 2013). RÓŻANIEC (rozważania różańcowe wierszem napisane) Beata Obertyńska ZWIASTOWANIE Kto się w świętość tej chwili wczuć i wmyślić zdoła - w świętość, której naporu nikt prócz Niej by nie zniósł – - kiedy z ust srebrzystego padło Archanioła „Pan z Tobą... Poczniesz Syna. I nazwiesz Go – JEZUS”. NAWIEDZENIE Dwie tęcze, z których łukiem jedna w drugą wnika. I pieśń, którą nam echo na wieczność przechowa. I ten Duchem sprzężony podryw Poprzednika, co z Elżbiety - przez Marię – poczuł bliskość SŁOWA. NARODZENIE Chwała na wysokości ! Hosanna ! Hosanna ! Niech Anieli śpiewają ! Noc gore w gwiazd pyłach ! Ziemia na twarz niech pada ! Oto Matka – Panna własny owoc i Boga własnego powiła. OFIAROWANIE Jaka cisza w Twym sercu, o Nienaruszona ! Jakże cicho z rąk Boga bierzesz każdą rzecz... Cicho – trudne przyjęłaś słowa Symeona i cicho duszę Twoją przeszył pierwszy miecz. ODNALEZIENIE W ŚWIĄTYNI Gdyście wreszcie świątyni zasłonę unieśli – kogóż to wśród doktorów ujrzałeś, Najczystsza ? Już nie Chłopię nieletnie – już nie „syna cieśli”, lecz wielkich spraw Ojcowskich świadomego – Mistrza... KONANIE W OGRÓJCU Krwawy pot, co w udręce padł Nań rosą gęstą i Tobie obsiadł duszę... I konasz z Nim społem... I czujesz, jak samotne Jego człowieczeństwo o dno ludzkiej natury boskim bije czołem. BICZOWANIE Bierzesz w siebie świst każdy, każde cięcie bicza... Poprzez mękę i zamęt, co Ci myśli mota, wiesz, że Krwi ziarn wymaga siejba tajemnicza, że to młócą Ofiarny Snop – na Chleb Żywota. CIERNIEM UKORONOWANIE Nigdy pokorze Twojej Twoja przyszła chwała nie była tak boleśnie i wbrew narzucana, jak w chwili, gdy królewską Ci wysługiwała ta, w skronie Syna wżarta, cierniowa korona... DŹWIGANIE KRZYŻA W pałąk zgięte z trudnością wyprostował plecy I spojrzał spopod cierni, przez pot, krew i łzy... ...Tacy najbliżsi Sobie... a tacy dalecy ! Bezsilni – a tak wielcy ! Syn – Matka i Krzyż ! UKRZYŻOWANIE Gdy zgrozą zmierzcha nawet słońca tarcza ryża, Ty stałaś i patrzyłaś – najmężniejsza z Matek – jak w tej pierwszej Mszy Świętej na ołtarzu krzyża, krwawa Hostia w bezkrwawy bieleje opłatek. ZMARTWYCHWSTANIE Nim Mu cud kamień grobu odwalił wybuchem, nim piorunem wzwyż runął - z całunu odarty, w noc wielbiące uniosłaś ramiona – bo duchem pierwsza z żywych widziałaś, że powstaje z martwych ! WNIEBOWSTĄPIENIE Kiedy w oczach Ci wietrzał i z czasów ciasnoty wyzwolony – szedł w niebo w chmur lśnieniu połowy – czułaś – wesela pełna i pełna tęsknoty – że się Ciało w tej chwili znowu staje Słowem ! ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO Co strop Kościoła wspierasz, Lilio śnieżnie krucha, dwa razy Syna swego Matką się stawałaś: raz w chwili Zwiastowania – raz w Zesłaniu Ducha, raz ludzkiego – raz wtóry – Mistycznego Ciała ! WNIEBOWZIĘCIE Jakże nie miałaś wzwyż pójść – w gwiazd szeleście, w locie, który Aniołom skrzydła wstecz wyginał – skoro nad własnym grobem ujrzałaś nareszcie wezwaniem roztryśnięte ręce Twego Syna !? UKORONOWANIE Nieba Tobie berło i korona ! Słońc blaski ! Mnogość gwiazd i księżyców pod stopy sypnięta ! Krysztale – co na barwy rozbijasz biel Łaski ! Tęczo, nad której łukiem trwa już Trójca Święta !  SŁAWIMY CIEBIE, MARYJO Hymn na święto NMP Różańcowej z Liturgii Godzin Sławimy Ciebie, Maryjo, Dziewico czysta i Matko, Nosząca w sobie zbawienie, Przeszyta mieczem boleści I wyniesiona do chwały Nikomu dotąd nie znanej. O witaj, pełna wesela W poczęciu Syna Bożego I w nawiedzeniu Elżbiety, W zrodzeniu Pana, w ofierze I w znalezieniu w świątyni, O Matko wielce szczęśliwa ! O witaj, pełna cierpienia, Gdy Jezus konał w Ogrojcu, Gdy Go sieczono biczami, Zwieńczono z cierni koroną, Gdy dźwigał krzyż i umierał, O męczenników Królowo ! O witaj, pełna godności Przez Twego Syna triumfy, Przez płomień Ducha Bożego, Do nieba wzięta, by odtąd Przy tronie Pana zasiadać, O wielkiej chwały Królowo ! O pójdźcie, wszystkie narody, By z tych tajemnic różańca Złocistą uwić koronę Dla Pana nieba i ziemi I Matce pięknej miłości Pod stopy złożyć w ofierze. Niech będzie chwała na wieki Synowi Czystej Dziewicy, Którego z Ducha poczęła, By wolę Ojca wypełnić; A nam niech święty różaniec Przyniesie pokój i łaskę.
 RÓŻANIEC Władysława Anna Jamróz Różańca część radosna Która zawierzyłaś Bogu na dźwięk słów Anioła pobiegłaś z radością dzielić się z bliskimi DOBRĄ NOWINĄ Która stała się CIAŁEM Dzieciną w betlejemskim żłóbku ofiarowaną Bogu i znalezioną dla nas Módl się za nami Różańca część bolesna Która współcierpiałaś z Bogiem i miecz boleści przeszył Serce Twoje gdy Jezus spływał krwawym potem w Ogrójcu gdy Go pojmano biczowano gdy dźwigał winy ludzkości wplecione w ramiona krzyża gdy konając oddawał Siebie – Ojcu a nas – Tobie Módl się za nami Różańca część chwalebna Która najlepiej rozumiesz radość Zmartwychwstania chwałę Wniebowstąpienia wartość siedmiu darów DUCHA Wniebowzięta i ukoronowana jesteś zasłużenie gwiazdy złocą drogę pod Twymi stopami Módl się za nami  RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO TAJEMNICE CHWALEBNE Francis Jammes (tłum. Władysław Pelc) Zmartwychwstanie Przez noc, co odchodzi i oczom nie wzbrania dojrzeć głóg gorejący w sercu zarania; przez dzwony paschalne, co w chwili najświętszej zbudziły dolinę i mocą spiżową rozwarły jej usta w krzyk najgorętszy – bądź pozdrowiona, zdrowaś Maryjo ! Wniebowstąpienie Przez trop pustelnika do górskiej ustroni, na szczyt, gdzie kuropatwy białe się chronią; przez stado, co pnie się po zorzy do nieba, by żywić się tylko już śniegiem i miodem; przez chwalebne nad ziemią słoneczne wschody – bądź pozdrowiona, zdrowaś Maryjo ! Zesłanie Ducha Świętego Przez ognie pasterskie, co wchodzą na pagór, jak Apostołów modlących się straże, przez ognisko, co strawę ubogim warzy; przez błysk, który spala nicość człowieczą, jak nędzne ściernisko, by Duch żył w nas wiecznie – bądź pozdrowiona, zdrowaś Maryjo ! Wniebowzięcie Przez starą kobietę, co chrust z lasu niesie Do wzgórza przy drodze, do cienia pod krzyżem, Gdzie Syn Najpiękniejszy z pomocą się zbliża; Przez synogarlicę za słońcem w gonitwie, Co tonie w jasności, jak słowa w modlitwie – bądź pozdrowiona, zdrowaś Maryjo ! Ukoronowanie Najświętszej Panny Przez Królową, co innej nie ma korony, niż w darze od Syna gwiaździsty diadem, i berła innego, niż lilię z sadu; przez głowę schyloną, kwiatami przybraną spełnionej miłości do Syna i Pana – bądź pozdrowiona, zdrowaś Maryjo !  * * * Maryjo Maryjo Maryjo Fatimska i Różańcowa Maryjo Maryjo Maryjo wysłuchaj każdego Zdrowaś Naucz nas słuchać - szeptu Anioła -Świętego Ducha - w ciszy kościoła. Biegnij przed nami - tam, gdzie nas trzeba -zostaw za nami - kawałek nieba. Pomóż uwierzyć - że tu w kościele Jezus się rodzi - tak jak w Betlejem. Naucz nas dawać - to, co najlepsze -tak jak Bóg cicho - daje powietrze. Kto się gdzieś zgubił - niech z Tobą szuka świątyni, w której - Bóg w serce puka. (http://blogmedia24.pl/node/65038)  RÓŻAŃCU ŚWIĘTY KS.Mateusz Jeż Różańcu święty, Maryi psałterzu ! Dusz chrześcijańskich tarczo i pancerzu ! Pociecho smutnych, nadziejo znękanych, Podarku Matki dla dzieci wygnanych ! Z róż najwonniejszych ty jesteś uwity, Prosty, lecz w myśli najgłębsze obfity. W ręku prostaczka, jak i mędrca ręku Pełen zasługi, pożytku i wdzięku. Przez cię jak złota wstęga się przewija Najświętsze imię Jezus i Maryja ! Żywot Chrystusa i Bogarodzicy Z ciebie wytryska jak woda z krynicy ! Ty nas zapalasz do wszelakiej cnoty, Ty w życie szare puszczasz promień złoty. Ty ziemię z niebem, ludzi z aniołami Wiążesz swoimi prostymi słowami ! O niech cię wszyscy znają i kochają, Niech cię pobożnie co dzień odmawiają. Niechaj zanoszą przez cię nieustannie Modły i prośby Przenajświętszej Pannie ! A po skończonej życia mego męce Niechaj oplotą litościwe ręce Tobą, różańcu, me skostniałe dłonie. O, bądź i wówczas ku mojej obronie !  * * * Krzysztof Gospodarzec Mój różaniec Tak różny w mym życiu Ty z asysskich płatków róży I z oliwkowego drzewa co rośnie w Ziemi Świętej Kryształowy z Pierwszej Komunii I ten fosforowy świecący nocą I wytarty, ten babciny – czarny Mój Różaniec Odmawiany w pośpiechu W kolejce do szkoły – niedoliczony Odmawiany na palcach i Na kluczach dziewięciu co Zawieszone na szekli dziesiątej I ty co w pracy liczony na wielkich betonowych płytach I ty pobożny, rozważany wyklęczany na twardej posadzce kościoła I ty wychodzony w pielgrzymkach, wymodlony w górach I ty zaniedbany, niezrozumiany, odklepywany.  TELEFON Marian Stanisław Hermaszewski Halo ! To Ty Matko Boża ? To ja mówię z ziemi poznajesz ? Zawsze myślałem że różaniec to taki telefon podłączony niewidzialną modlitwą do nieba Kiedy sypie się cichy dzwonek koralików biorę do ręki serce słuchawkę w której słyszę Twój głos Opowiadasz o radości O bólu O chwale a ja w garści krzyżyk jak numer niewybrany zaciskam Wybacz mi Myśli wariacki taniec to Ziemia drży pod nogami lękiem po brzegi jak prochem wypełniona Marszczy się moje kruche życie grzechem i piskiem sekund wypalone – Miej cierpliwość nie odkładaj słuchawki ja Ci to wszystko Matko Boża opowiem że nie tak chciałem nie przewidziałem nie przemodliłem że wstyd mi niedokoń- czonych rozmów że nie umiałem słuchać ani patrzeć a trzeba tak mało Więc proszę mów do mnie Matko Boża nie odkładaj słuchawki  * * * Elżbieta Śnieżkowska-Bielak Niebieska ważka ciszy przysiadła na oknie pies sąsiada nie szczeka nie jeżdżą autobusy tylko szeleści w dłoniach przesuwany różaniec budząc śpiącą na szybie ważkę niebieską jak niebo  MATKO RÓŻAŃCOWA Iwona Wideryńska Najpiękniejsza ze wszystkich gwiazd, Maryjo, Matko Różańcowa, Otaczaj swą opieką nas I do Chrystusa prosto prowadź Jak śnieżnobiała lilia Pomiędzy różami – Niepokalana i czysta, Módl się za nami. Najświętsza Panno, Dziewico Maryjo, Matko Różańcowa, Niech każdą tajemnicą Wzmacnia się wiara w Boga. Jak śnieżnobiała lilia Pomiędzy różami – Niepokalana i czysta, Módl się za nami. Maryjo, Matko Różańcowa, Niczym jutrzenka piękna, Codziennie od nowa Rozpalaj miłość w sercach Jak śnieżnobiała lilia Pomiędzy różami – Niepokalana i czysta, Módl się za nami. Maryjo, Niebios Królowo Z księżycem pod stopami, Modlitwą różańcową O łaski Cię błagamy Módl się za nami...  * * * (Wiktor Dzierżanowski) O matki ! Jeśli chcecie swych dziatek Szczęście i wieczność ocalić Uczcie je kochać Najlepszą z matek, Uczcie Różańcem Ją chwalić. Niech ta cudowna modlitwa dzwoni W kościele, w domu i w szkole, Śród prac i cierpień, śród wiejskiej błoni, W codziennym życiu mozole. A więcej łaski Bożej popłynie, Zniknie niejedno, co boli, Więcej miłości będzie w rodzinach I szczęścia w doli, niedoli. I łatwiej będzie ukochać Boga, Przebaczyć, zwyciężyć siebie, Jaśniejsza będzie żywota droga, Im więcej będzie nas w niebie... Niech więc - jak ziemia szeroka i cała Z serc wszystkich pod świata kraniec, Dzwoni: i miłość Maryi i chwała I Jej cudowny Różaniec!  TRYPTYK RÓŻAŃCOWY Autor nieznany Królowo róż Miłości pięknej Matko ! Patrz ! Serca nam jesienny przejął chłód. I z trwogi drży przelotnych ptaków stadko, Dalekich dróg już przeczuwając trud. Królowo róż ! Słoneczną wróć nam wiosnę ! Daj słyszeć znów zwiastowań Bożych głos ! Tajemnic Twych daj przeżyć część radosną, Zmień deszcz jesienny w perły ros. Królowo róż, co kwitną wśród Ogrojca, A piękność ich pokrywa nocy mrok. O, naucz nas miłować Wolę Ojca, Mękę i Krzyż z ojcowskich przyjąć rąk. Królowo róż ! co wykwitają z ciernia, Jak żywa krew, jak krzyk otwartych ran ! Dopomóż nam pod krzyżem wytrwać wiernie, Na krzyżu umrzeć jak nasz Pan. Królowo róż ! co w ranek Zmartwychwstania Purpurą swą zdobiły Pański grób ! Daj przeczuć nam ten zachwyt powitania W wieczności świt u Jezusowych stóp. Królowo róż ! które koroną złotą W niebiosach, tam, Twą świętą zdobią skroń ! Tyś naszych dusz wieczystą jest tęsknotą... Twą twarz przesłodką ku nam skłoń.  KORONKA Ernest Bryll (2.I.1982) Bądź pozdrowiony nam, czasie milkliwy, I ty, kartoflu, serce naszej ziemi. Czy uchowają się sprawiedliwi Tej nocy ciemniej ? Błogosławiony bądź, ogarku mały, Bo jeszcze świecisz i widać w świeceniu, Komu od bólu twarze sczerniały, A kto się kryje w cieniu. Weź różaniec i liczyć będziemy, Kto zginął, kto zaginął i gdzie kto się chowa. Czeka nas teraz, dwoje ludzi niemych, Długa rozmowa.  * * * D.Sosnowska Lubię kroki odmierzać koralikami różańca za przechodzących mimo za smutnych i samotnych za starganych bólem za zagubionych w sobie za szarych i bezbarwnych łowców dobrych wejrzeń A dzisiaj na przystanku została mi pusta kieszeń Który szedłeś za mną Panie podnieś zgubiony różaniec Daj aby szare nasiona znalazł smutny jakiś przechodzeń kiedy będzie szukał chusteczki grosza na tramwaj – czy dłoń zmarzniętą w kieszeń schowa Opleć jego palce Panie w ten mój zgubiony różaniec Naucz go kroki odmierzać koralikami różańca za stłoczonych cierpieniem za utopionych w brudzie za nienawidzących słońca za szarpanych rozpaczą za głodnych i płaczących łowców dobrych wejrzeń Nie pójdę szukać pamiątki bo przecież wiem na pewno że Ty idący za mną Panie podniesiesz ten zgubiony różaniec.  MATKA BOSKA RÓŻAŃCOWA marynia24 Któż może, Matko, godnie Cię wysławić za ten dar wielki, nigdy nie pojęty, że każdy może swoją duszę zbawić za Twą przyczyną, przez Różaniec święty Tyś ocaliła naród nasz bez miary w każdej niedoli dodając zwycięstwa i dziś, Maryjo, od utraty wiary wiernych zachowaj, słabym dodaj męstwa Spojrzyj Maryjo na miasta i wioski gdzież wiara ojców tych dawnych stuleci ? i przez Różaniec ratuj naród polski niech na bezdrożach nie giną Twe dzieci Weź pod opiekę te polskie poddasza Ty, co królujesz na niebieskim tronie Spraw, Matko, cudem, niechaj młodzież nasza Różaniec święty weźmie w swoje dłonie Niechaj zepsuci niewiary rozkoszą wodząc wzrok błędny z daleka do Ciebie Tobie, Maryjo, wdzięczne serca niosą i przez Różaniec znajdą Boga w niebie (http://wodazrodlana.blox.pl/html)  PAŹDZIERNIKOWY WIECZÓR marynia24 Mrok już zapada, gwiazdy migotają Październik jesienią płynie Gdzieś na poddaszu, świerszczyki cykają I wiatr szeleści w krzewinie Ten wieczór pełen jesiennych melodii Duch Boży tchnieniem przeplata Bo na różańcu rodzina się modli Czci swą Królową świata Najświętsza Matka dzieciom przykazała W swym objawieniu w Fatimie Aby Różaniec ludzkość odmawiała O każdej, O! w każdej rodzinie A z tą modlitwą spełnią się nadzieje Wszak moc ma Różaniec święty Chociaż na świecie często zło szaleje Człowiek jest Bogiem przejęty Wiec w tej godzinie jesiennej szarości Dusza się wznosi, wyrywa Do Boga w niebie i ku tej świętości Która z modlitwy wypływa Świerszczyk gra z cicha, wiatr miota krzewiną Gwiazda mruga z nieboskłonu A różańcowe modlitwy płyną W niebo, do Bożego tronu. (http://wodazrodlana.blox.pl/html)  KOCHAĆ CIĘ, MATKO... Stanisław Kopiec Kochać Cię, kochać wciąż goręcej choć nie wiem, Maryjo, za co więcej: za łaskę, co Cię wywyższyła czy za Twe skromne ciche fiat za służbę czy za posłuszeństwo za macierzyństwo czy dziewictwo. Za duszę godną Bożej branki czy ciało – Bóg brał z niego tkanki. Za Magnificat z pełnej piersi którą przeniknął miecz boleści za to że nie wiesz co się dzieje za Twoją pewność za nadzieję za to że z niepokoju drżysz. Za żłóbek bardziej czy za krzyż ? Za Twój majestat w blasku złocie za czarną suknię na Golgocie za to że idziesz na wesele za cud – ten w Kanie – innych wiele. Za ziemskie ślady Twoich stóp Za wzniosły wniebowzięcia cud Za to żeś godna Boga święta Że mnie przygarniasz, nie potępiasz. Niebo w zachwycie przed Twym tronem owczarnia Syna Twoim domem Twa miłość cały świat przenika O Matko Zbawcy – i grzesznika -  * * * Janusz Sowiński Zbieram okruchy snów Z opadłych liści. Wyciskam z pustych słów Bezbarwne myśli. W obrazie gołych drzew Rozwieszam smutek Słucham jak stary krzew Śpiewa na jedną nutę. Z płaczących oczu matek W Różaniec wkładam łzy I z podłym walczę światem By jutro – było dziś.  PO RÓŻANYCH PACIORKACH Stanisława Sterkowiec Po różanych paciorkach różańca, Boża Matko, wspinamy się do nieba Twoje dzieci, zasłuchani w melodię października – zapatrzeni w Twój obraz który świeci. Trzymając w rękach astrów pęki, stąpając po dywanie mięty, historię wiążąc z jarzębiną – wielbimy Imię Twoje święte. Niech złe wichry, zachodnie burze rozwieją się z dniem dzisiejszym, Tyś - ratunkiem świata, miłością drogą, uśmiechem... i zbiorem wierszy. Bądź natchnieniem poetów, malarzy, gdy Twe lico z welonu się wyłania... Jednocz nas z Bogiem... Pani...  * * * Antonina Krzysztoń Przesuwać maleńkie ziarenka różańca i myśleć o Tobie Iść przenosząc piasek w butach turlając okrągłe kamienie iść ku Tobie Jechać do Ciebie Śpiewać dla Ciebie Klęknąć przed Tobą... ... by móc Ciebie przepraszać i odmieniać przedmioty w alfabecie wieczności miłości, miłości, miłością, miłość Za te wszystkie ciemne dni Za tych, dla których nie byłyśmy Za nas – byśmy były... dla innych Módl się Maryjo !  NA PÓŁCE WSPOMNIEŃ Stanisława Sterkowiec Na półce wspomnień, leży krzyżyk pamięci drewniane korale różańca zakupione na odpuście dzieciństwa tuż przy kapliczce MIŁOŚCI lśnią perły łez rozsypane po drodze układając się wolno w drogowskaz idący do Bożej Matki, muska twarz Anielskie pióro w locie – słychać „gloria” Szopki to znów wesele Kany... wszędzie dzieją się cuda... narodzenia życia... przetrwania... wszędzie cuda...  * * * Iwona Tys Matko gór Matko korzeni krętych jak drogi człowieka Matko szmeru strumieni wezbranych deszczem strumieni szczęśliwych roześmianych płynących od Ciebie w dół do ludzi do tych, których ukochałaś tak bardzo... Rzuć nam paciorki swego różańca abyśmy wiedzieli co zbierać mamy na drogach swoich...  DŹWIGNIA DO NIEBA marynia24 Odliczane cierpliwie każdego dnia paciorki jak żywe róże składane w dłonie Matki tworzą niekończący się WIENIEC UWIELBIENIA niezawodna DZWIGNIA DO NIEBA umocniona Miłosierdziem opromieniona Światłem unosząca ku wyżynom wieczności wszystkich OPASANYCH Różańcem mocnych i słabych oraz więźniów czyśćca aby przemienieni w braci Jezusa mogli dosięgnąć Ojcowskiego Oblicza Z głęboką ufnością ja także ODLICZAM.... (http://wodazrodlana.blox.pl/html)  MATKO NAJŚWIĘTSZA marynia24 Matko Najświętsza, schylona nad światem płacząca gorzko nad jego grzechami uproś u Pana przebaczenie jeszcze wybłagaj łaskę, zmiłuj się nad nami Schodzisz na ziemię, pouczasz i radzisz bo Cię sprowadza troska o nas Twoja gdy w świecie zamęt, ciągle wojny, zawiść napięcie nerwów i noc niepokoju Przyniosłaś Matko, jak gwiazdę w ciemności Różaniec - Bożych tajemnic głębiny on świat ocali, przybliży zbawienie w nim nam podałaś ratunek jedyny Przemień nas, Pani, Różańca przeżyciem niech w serca, Boże tajemnice wrosną by światłość życia nas wszystkich świadczyła o wierze naszej i miłości głośno Maryjo, światłem Różańca tajemnic świeć nam wśród drogi zgubienia ciemnej. (http://wodazrodlana.blox.pl/html)  RÓŻANIEC Jacek Daniluk Parafia Narodzenia NMP w Białej Podlaskiej W małej izdebce, tuż obok łóżka Z różańcem w ręku klęczy staruszka. Czemuż to, babciu, mówisz pacierze ? Bo ja w ich siłę naprawdę wierzę. Wierzę w to że te małe paciorki z dębiny Moc mają przeogromną i odpuszczą winy. Gdy zawiodą lekarze, gdy znikąd pomocy, Ja, grzesznica niegodna korzystam z ich mocy. Oto pierwszą dziesiątkę zmawiam za Papieża, Niechaj nami kieruje, Bogu nas powierza. Drugą mówię w intencji całego Kościoła – Będąc modlitwą silny wszystkiemu podoła. Trzecią za męża, który umarł i już w niebie, A może w czyśćcu lub w jakiejś większej potrzebie. Czwartą odmawiam zawsze w intencji swego syna... Przy tych słowach staruszka nagle płakać zaczyna. O, dobry to był chłopak, lecz od ojca pogrzebu Odwrócił się od Boga i złorzeczył niebu. Bo nie rozumiał tego, że Bóg w swej miłości Dał przecież wolną wolę dla całej ludzkości. Człowiek zaś, ten dar wielki, bezcenny i hojny Pozamieniał na chciwość, na wyzysk i na wojny. I teraz, gdy wypadek czy wojenna trwoga, Nigdy nie wini siebie, ale zawsze Boga. Myślałam, że syn, kiedy założył rodzinę, I kiedy wziął na ręce pierwszą swą dziecinę, Zrozumiał swoje błędy, cel odnalazł w życiu, Lecz on, mimo rodziny, pogrążył się w piciu. Awantury, alkohol, płacze i siniaki. Czemu on swoim dzieciom los zgotował taki ? Nie było tam miłości, pieniędzy, jedzenia, Spokój był tylko wtedy, gdy szedł do więzienia. Ja zaś, przez lata biorąc różaniec do ręki, Bogu polecam wszystkie wnucząt swych udręki.. Ale mój syn w nałogu trwa nadal uparty I z tej czwartej dziesiątki robi sobie żarty. „Lepiej piątą ty sama odmawiaj za siebie, Bo przecież żyjesz tylko o wodzie i chlebie. Na nic te twoje posty, na nic twoje modły, Bo los widocznie musi już być taki podły”. Płacze gorzko staruszka, drżą wątłe ramiona, Wie, że jest chora i że już niedługo skona. Co będzie z moim synem i z jego rodziną ? Czy wreszcie znajdą drogę prawdziwą, jedyną ? Wkrótce zmarła nieboga, wezwano jej syna, A ten twardo powiedział: „Nie moja to wina”. Lecz zobaczywszy w trumnie matki swojej trupa, Poczuł, jak mu na sercu rozpękła skorupa. Zobaczył też różaniec swojej zmarłej matki. W miejscu czwartej dziesiątki był zupełnie gładki. Nie ma paciorków – patrzy i oczom nie wierzy, Palcami starte od milionów jej pacierzy. Tylko piąta dziesiątka była jakby nowa. Przypomniał sobie kpiące o niej swoje słowa. A na palcach zobaczył od łańcuszka rany. „Wybacz mi – krzyknął – wybacz, Boże mój kochany !” Ożyło w końcu syna krnąbrnego sumienie: „Przysięgam ci, o matko, że i ja się zmienię”. Potem całował zimne jej matczyne dłonie, Jej twarz zoraną łzami i jej siwe skronie. Rzucił swoje nałogi i oddał się Bogu, Wnet szczęście zagościło w ich domu, w ich progu. I codziennie wieczorem wraz z całą rodziną Różaniec odmawiali za matki przyczyną.  * * * o.Benedykt Zima OCist Weź różaniec do rąk jak kotwicę bezpieczną wśród fal co przerażają głębią... Weź różaniec do rąk jak klucz dany nam z Nieba Niech on nasze serca otwiera byśmy nawzajem byli dobrzy jak bochen chleba...  PODAJĘ CI RÓŻANIEC Małgorzata Podaję Ci Różaniec, by Cię strzegł dziś, jutro, teraz i po wieki. Proszę, przyjmij Go. Niech będzie Twoją pomocą. Podaję Ci Różaniec, byś Modlitwę swą zanosił ku Bogu Najwyższemu, ku Maryi i Jej Synowi, Jezusowi Chrystusowi. Podaję Ci Różaniec, by Cię chronił na tej Ziemi i prowadził ku Wieczności, usłanej Blaskiem Chwały. W Niej mieści się święty świat cały. Podaję Ci Różaniec, abyś zaniósł swą Modlitwę za siebie, za bliźnich, za swoją Rodzinę, za bliskich, za całą Ziemię. Podaję Ci Różaniec, byś pomodlił się za swoją Ojczyznę, za Polskę, pięknem utkaną. Radością i miłością splecioną, choć nieraz krwią i łzami zdeptaną. Podaję Ci Różaniec, Tobie Siostro, Tobie Bracie, byś z pokorą serca swego i z czystej, dobrej duszy, pomodlił się o Pokój na świecie. Podaję Ci Różaniec, Wszystkim i każdemu z osobna. Strzeż Go, jak największego skarbu, byś nie uległ złej pokusie, a Twe drogi, by uśmiechem ciepła, usłane zostały. Podaję Ci Różaniec, a Ty, podaj Go ludziom. Módlmy się na Nim często i wszędzie, niech stanie się Światło Niebios. Niech Pokój na całej Ziemi będzie. Podaję Ci Różaniec, by Jego Tajemnice Cię wiodły i były rozważane z głębi duszy, które podążają ku świętemu Niebu. Niech się ludzkie serca cieszą Nim i weselą.  MÓJ RÓŻANIEC ks.Alojzy Henel Podano do ręki różaniec wydarzeń, które splecione codziennymi minutami, idą wraz z nami w wieczność. Przeżywam na wyrywki tajemnice życia w radości, w cierpieniu i w niebie. Trzeba przejść wszystkie. Każdego dnia podejmuję na nowo własny los naznaczony wolą Pana. Matce mojej Najświętszej polecam dzisiejszy czas, który ułożę w różaniec, jak wyznanie złożone z róż.  * * * Janina Biernacka Różańcu mój złoty, różańcu mój biały jak złoty łan zbóż, jak droga do nieba obejmij świat cały, przygarnij sieroty, spraw, by nie zabrakło im chleba Różańcu mój święty, przedziwna ostojo ratunku w cierpieniach, nadziejo dla serc, modlitwo najczulsza w objęciach Maryi wiarą i nadzieją jest łaskawość Twoja.  MODLITWA RÓŻAŃCOWA Stanisław Serafin Jagodyński (1695r.) Z pomocą Boga miłego W Trójcy świętej jedynego, Każdy z serca gorącego Chwal Boga Wszechmogącego. Chwal też Matkę Syna Jego Będzie barzo wdzięczna tego: Każdy według swej możności Czyń posługę Jej miłości. Jest niewymownej ważności. Ci, co nabożnie mawiają Wielkie pomocy miewają Częstokroć gniew Boży koją, Bo Panna Syna ubłaga, Gdzie się miał mścić, to wspomaga. Jest to Wianek znamienity Z męki Jezusa uwity. Kto go nabożnie wspomina, Ubłaga Jej miłego Syna. Ten, co mawia, Z grzechów go Pan Bóg wybawia, Smutek od niego oddala, Z trudnych go rzeczy wyzwala… czym był różaniec dla Sarmaty pochodzą spod pióra Żywe i zmarłe wpisują Inszy za nie ofiarują, Bracia, siostry za nie proszą Z grzechów i z mąk je wynoszą… Kto tej Pannie wiernie służy, Nad tym czart nigdy nie płuży, Bo go Panna w swojej mocy Broni we dnie, także w nocy…  KRÓLOWA RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO Ks.T.K. Jak uśmiech słońca ranny, pełen wdzięku, Niebiańskiej krasy pełna i prostoty, Płoniesz nam Matko-Panno, dzierżąc w ręku Różaniec święty. W takiej się niegdyś zjawiłaś postaci Dominikowi, trwożnej Bernardecie W takiej anieli Cię wielbią skrzydlaci, Róż sypiąc kwiecie. Witaj – Różańca świętego Królowo, Królowo łaski, co z Różańca płynie, Głoś róż tych szeptem – „dobrej wieści” słowo Ziemskiej krainie. Nam, w tym zwierciadle pokaż Syna lice, Co rzekł: „Jam Życie i Prawda, i Droga”; I w tym Różańcu odsłoń tajemnice Miłości Boga. Niechaj wpatrzeni w życie Twego Syna, Co dla nas ludzkie ciało przyjął z Ciebie. Tron wiecznej chwały, o Matko jedyna, Zdobędziem w niebie. Niech nam Różaniec królewską cierpienia Pokaże drogę i wieniec nagrody, Niech przez krzyż wiedzie w kraj szczęścia bez cienia Na rajskie gody. Daj nam ukochać ten oręż świetlany, Naucz, jak sprawnie używać go trzeba, Wiedź w święte boje, jak dawne hetmany – Królowo nieba !  MATKA BOSKA RÓŻAŃCOWA Józef Szczawiński Pani bogatej wiosny, Pani słonecznej jesieni, Szczęśliwy miesiąc, co nosi pieczęć Twojego imienia ! I życie szczęśliwe, jeśli szeptem różańca je wiodłaś, Bezpieczna śmierć, kiedy wprawisz ją w pierścień Twoich modlitw. Rosą na pajęczynie, południem przyjaznym wrzosem, Twe tajemnice radosne utrwalają nam się w oczach. Gałąź osierocona, wieczór spłakany deszczem, I kwiat przez szron zabity – ślady tajemnic bolesnych. Barwą świec różańcowych, szeroką pieśnią organów Strofy tajemnic chwalebnych sławią Najświętszą Pannę. Ziemia jest ziarnkiem różańca. W przestrzenie aniołów pełne Z Bożych wypada palców, by w cząstce następnej powrócić. Człowiek łańcuszka ogniwem Między zdrowaśką narodzin I ojcze naszem powrotów.  MATKA BOŻA RÓŻAŃCOWA Zofia Bohdanowiczowa Nie mogę Ci kwiatów posłać na dzień Twojego święta, Niepokalana i Wniebowzięta. Nie mogę Ci wysłać listu serdecznego, ani depeszą dać znać, że pamiętam, że myślę dnia każdego, że przy Tobie chcę trwać. Ale mogę odmówić różaniec, a to jest bukiet róż, który może wręczyć Ci posłaniec mój Anioł Stróż. Ale mogę odmówić różaniec. a to jest list pisany maczkiem z pocałunkiem na krzyżyku jak z pocztowym znaczkiem. List, w którym wszystko opisuję Ci do ostatniego ziarnka, do ostatniej kropki nad i. Tłoczcie się paciorki różańca. Sypcie się ziarnem złocistym. U stóp Jej wijcie się wdzięcznie sznurami pereł najczystszych ! Kłaniajcie się śliczne zdrowaśki naszej niebieskiej Pani. Małemu Jej Dzieciątku różowymi zakwitajcie różami.  NAJPOKORNIEJSZA PROŚBA Elżbieta Stefaniak-Janikowska Matko Boska jesienna z różańcem z kasztanów – proszę Cię najpokorniej wysłuchaj mych próśb. Nie zostawiaj nieszczęsnej. nie odrzucaj przegranej, pokój daj, wzmocnij wiarę i nadzieję na cud.  PROSZĘ WAS, ZACZNIJCIE MÓWIĆ RÓŻANIEC Antonina Krzysztoń Przesuwać maleńkie ziarenka różańca i myśleć o Tobie Iść przenosząc piasek w butach turlając okrągłe kamienie iść ku Tobie Jechać do Ciebie Śpiewać dla Ciebie klękać przed Tobą... ...by móc Cię przepraszać i odmieniać przedmioty w alfabecie wieczności miłość miłości miłością miłość Za te nasze ciemne dni Za tych – dla których nie byliśmy Za nas – byśmy byli dla innych módl się Maryjo  RÓŻANIEC Alicja Jelonek Ten łańcuch przyczyn i – skutków błogosławionych ! – słowo po słowie spina mnie z moją wolnością - i koniecznością bunt – w pogodzenie żal – w dobrą radość obraca bo okrągły i nieskończony umownie podzielony wytrwały - a taki mały ! –  W ZIELONEJ DOLINIE MARYI Marian Stanisław Hermaszewski Słońce spłynęło z gałęzi i do nóg promieniami się łasi a moje serce na uwięzi czerwienią białą pamięć gasi – Więc przyjmij modlitewny niewód i wyjmij mnie z żelaznych wnyków Ty która każesz śpiewać drzewom I źródłem wskrzeszasz łzy kamyków – Ubierz mi duszę w święte pióra i krzyżyk zrób na każdym słowie i przytul mnie w niebieskich górach kiedy wysłuchasz moją spowiedź – A potem mi różaniec daj jak ster a inne rzeczy zbledną i to już będzie nieba kraj i uśmiech Boży – życia sedno –  RÓŻANIEC Barbara Kacperska Zapomniałam zabrać różaniec na modlitwę Ręce chowałam wstydliwie pod ławkę Dziesięć palców, zamiast różańca ? O Maryjo, wybacz, przepraszam. Patrz przed tobą, usłyszałam głos przepiękny Dziesięć siwych głów kobiet modlących Odmów z nimi pozdrowień dziesiątek Odliczając paciorki... na głowie Za tym głosem idąc natchniona Odliczałam głowy jak kwiaty W bukiet „Zdrowaś Maryjo” wpinałam Tworząc łańcuch dusz, przebogaty A gdy cały różaniec przeminął A głów jeszcze zostało kilkoro Wyszeptałam Maryi cichutko: Teraz Ty, pobłogosław im, Matko I schowałam głęboko na sercu Ów różaniec, prezent Najświętszy Zrozumiałam, że i ONA modli się z nami Broniąc dusze w paciorkach tajemnic  RÓŻANIEC ŻYCIA Barbara Kacperska Krzyk lub płacz żałosny nowe życie budzi Anioł sznur z perłami do nieba mocuje Po sznurze, jak różańcu, płyną losy ludzi Na nim znaki tajemne Pan Bóg wypisuje Na różańcu życia są radości i smutki Żałoba, czasem droga pusta, kamień wystający Bóg ludzi obdziela różnymi perłami I różną długością od ziemi... do nieba Są różańce życia z jednym znakiem tylko Ot, zaledwie krzyżyk... i różaniec znika Jeden podmuch mały i życie zanika Pamięć po nim w sercu na długo zostaje Są różańce życia długie ponad siły Na końcu same krzyże bolesnej choroby I choć ręce nadal trzymają go wiernie Trzeba modlitw wielu i pomocnych dłoni Jak przedziwnie Boże, wplatasz tajemnice wielkie W ten ludzki różaniec, ślad duszy na ziemi Czy człowiek rozpozna je na swojej drodze ? Czy odnajdzie Miłość, Wiarę i Nadzieję ? Jak ślepcy szukamy po omacku pereł Mylimy Twe dary z ziemskimi darami Miłości szukamy według ludzkich recept Na krzyż natrafiamy... A on, jak drogowskaz staje, gdy mylimy drogę Zbyt szybko, o Boże i niezbyt starannie Czytamy Twe znaki ukryte w różańcu Tajemnic jego do końca nie znamy... Wszak jedną, Bolesną, Bóg odkrył przed nami Jak prawdę, o której pamiętać nie chcemy Różaniec życia raz jest darowany Jak prezent, tak piękny... Że niepowtarzalny  OTULAJ RÓŻAŃCOWYM SZELESTEM Marian Stanisław Hermaszewski Przyjdzie ten czas kiedy siądziesz między nami najprawdziwiej jak można Popatrzymy Ci w oczy odgadując jedynie łagodność twarzy własnej Matki Tymczasem ożywaj w Ikonie pod dotknięciami naszych modlitw Słuchaj przebaczaj i odpowiadaj otulaj różańcowym szelestem jak płaszczem nadziei w którym można się schować i wypłakać  RÓŻAŃCOWA PANI S.M.Imelda nazaretanka Jesień idzie światem Złoci krzewy... drzewa... Idzie jesień Polską Wiatr piosnkę jej śpiewa. Polska idzie Jesień Szeleści listkami. Stąpa leciuteńko Pomiędzy drzewami. Do kwiatów i trawek Chyli się miłośnie Do słonka promyków Uśmiecha radośnie. Dla Królowej Polski I Pani Wszechświata Z kolorowych kwiatów Wieniec śliczny splata. Wieniec jest trójbarwny Złoto-biel-czerwony Najpiękniejsze róże Wplata do korony. Różańcowa Pani Wkłada go na skronie, Schyliwszy się kornie W najgłębszym pokłonie. I my za przykładem Jesieni złocistej Złóżmy nasze róże O barwie troistej Z różańcowych ziarnek „Tajemnic” koroną Uwieńczmy z pokorą Panią Uwielbioną.  MATCE BOŻEJ RÓŻAŃCOWEJ S.M.Imelda nazaretanka W ojczyźnie mojej Jesienią... jesienią... Gdy złote liście Wkoło się mienią – I tańczą powiewem Wiatru unoszone – A słonko zza chmurek Spogląda zdziwione Gdy jesienne róże Płatki rozchylają I gdy mgły poranne Ziemię otulają - Jasna postać Marii Jawi się przed nami I patrzy na Polskę Dobrymi oczami. Na dłoniach złożonych Różane perełki – To lek Jej Matczyny Na ludzki ból wszelki – Ufnie więc podnośmy Pochylone czoła, Oplećmy różańcem Polskę dookoła. –  RÓŻANIEC Sergiusz Riabinin Dzień po dniu, dzień po dniu, ale gdzie im tam do żywego różańca – echa Bożego życia, echa Bożej śmierci – raczej kawałki filmu bez sensu, jakieś nic na ruchomych schodach... Przesuwamy różaniec przez palce, cedzimy przez zęby, ale czy sączy się naszą serdeczną krwią ? czy niesie nam dni jak rzeka...? Spraw Matko Boża, by odmawiany przez nas różaniec nie telepał się niby mak w potrząsanej makówce, ale by rozwijał się rytmicznie jak drzewo zieleniejące, zakwitające, owocujące...  WEŹ RÓŻANIEC o. Benedykt Zima OCist Weź Różaniec do rąk jak kotwicę bezpieczną wśród fal co przerażają głębią... Weź Różaniec do rąk jak klucz dany nam z Nieba Niech on nasze serca otwiera byśmy nawzajem byli dobrzy jak bochen chleba...  PROŚBA DO MATKI BOSKIEJ Jan Olechnowski Zmrok górski bruzdy gładzi ruchem miękkim, błogim I bladą twarz mej matki modlitewnie skłonił. Pozwól, niech się przesypią łzy dręczącej trwogi W różańcowe paciorki – drżący ruch jej dłoni. Od syna zgłuszonego wielkich zdarzeń gwarem, Gdy liście smutku szarpie noc październikowa, Prześlij troskę serdeczną, tęsknotę i wiarę Jaśniejąca w ołtarzu – Matko Różańcowa ! A kiedy wiosną trysną kwiatów barwne mosty I ciepły wiatr otoczy łąki kolorowe – Spłyń uśmiechem słonecznym na usta mej siostry – - Panno Majowa ! Żonę moją, daleko czytającą listy, Gdy noc cieniem złowróżbnym za oknem się skłania, Okryj swą łaską – płaszczem miłości najczystszej – - Maryjo Niepokalana !  DROGI RÓŻAŃCOWE Dorota Kwaśna Przeczuwam kształty Różańców w długich szeptach wieczoru, co dziesięć lamp jedna gaśnie, by zajaśnieć we mnie kontrastem, jaki daje tylko ciemność światła. Czuję istnienie w palcach i przesuwam powoli te godziny i dni, co się zdają mieć jednaki kształt. Tworzę kształt – tak jak trójkąt – dwa boki się opierają, jeden strzela w górę. Istnienie się zapiera lecz mocno stać musi Dwoje, by jeden wysoko mógł iść. Zdaje się mi, że w połowie stanęłam drogi, tak niegdyś jasnej. Czy zdołam tylko do Początku powrócić - tego samego jaki był. Który raz trzeba zacząć, by zgadnąć ?  RÓŻANIEC s.Monika Samol Zwykle niedojrzałymi opuszkami palców dotykam wielkich tajemnic i w dłoniach drżących trzymam bukieciki chabrów co paciorkami się stały w wędrówce ku Tobie bądź pochwalona przez pozdrowienie Gabriela szept modlitwy zapalonej świecy - bądź pochwalona przez usta człowieka którego serce z Bogiem rozmawia  W RÓŻAŃCU ZWYCIĘSTWO Wiktor Dzierżanowski Nie zawsze huczą wojenne działa, A przecież zawsze jest wojna, O wiele sroższa i długotrwała, Niebezpieczna i znojna. Ach, to ta wojna, co tak tysiące Ludzi w duchowy bój zbiera I albo w piekło pcha gorejące, Lub niebo ludziom otwiera. Wrogami – straszni piekieł mocarze W bojach ćwiczeni od wieka – I grzech, co duszę rani i maże, Lep świata i złość człowieka Wielcy zwycięzcy oraz geniusze, Co prawa pisali światom, W jarzmo tym wrogom dawali duszę, Lizali stopy katom. A przecież każdy zaledwie zacznie Stąpać, rozumieć i wierzyć, Już w ten bój straszny porwan nieznacznie Musi się z wrogiem tym zmierzyć. I biada temu, kto nie ćwiczony Bez broni w ten bój wychodzi ! Bo go niechybnie, z najsłabszej strony Wróg ciosem śmierci ugodzi... Wszak co dzień wkoło tyle serc czystych, Co prosto w niebo stąpały, Pada haniebnie od strzał ognistych I wiecznie będą płakały. Lecz Bóg, co kazał iść w ten bój życia, Sam zstąpił uczyć tej bitwy. Dał broń i sposób dał jej użycia, Ucząc czujności modlitwy. A Boża Matka, Najświętsza z matek, Na ten bój życia zacięty, Dostała dla nas, jak łask zadatek, Jeszcze Różaniec swój święty. O, my szczęśliwi ! Bo przy Jej broni Niczem tysiące oręży; Każdy, kto zechce, ten się obroni I całe piekło zwycięży. Niczem Dawida proca przesławna, Co powaliła pohańca, Wobec tej broni wsławionej z dawna – Wobec cnej Marii Różańca. Starzy, kalecy i dzieci małe, Co słabej trzciny nie złamią, Nad spiż mocniejsi, złych żądz nawałę I całe piekło rozgromią. By je rozgramiać i każdy szaniec Zawsze zwycięsko uderzyć, Nie trzeba siły: trza mieć Różaniec, Mówić go, kochać i wierzyć. O matki ! Jeśli chcecie swych dziatek Szczęście i wieczność ocalić, Uczcie je kochać Najlepszą z matek, Uczcie Różańcem Ją chwalić. Niech ta cudowna modlitwa dzwoni W domu, w kościele i w szkole, Wśród prac i cierpień, wśród wiejskiej błoni, W codziennym życia mozole. A więcej łaski Bożej popłynie, Zniknie niejedno, co boli. Więcej miłości będzie w rodzinach I szczęścia w doli, niedoli. I łatwiej będzie ukochać Boga, Przebaczyć, zwyciężyć siebie. Jaśniejsza będzie żywota droga I więcej będzie nas w niebie. Niech więc – jak ziemia szeroka cała – Z serc wszystkich, po świata kraniec, Dzwoni: i miłość Marii, i chwała, I Jej cudowny Różaniec.  MATCE RÓŻAŃCOWEJ s.Nulla – Służebnica Krzyża (Lucyna Westwalewiczówna) (fragment) Przesuwam w palcach różańcowe ziarna Sokiem modlitwy nabrzmiałe – Czy Ty mnie słyszysz, czysta Panno Mario ? Serce wydzwania Ci chwałę. Pochyl najdroższe nade mną oblicze I w dzwon się wsłuchaj spiżowy. Dźwięczy w nim Twoje Poczęcie Dziewicze, Które Ci Anioł zwiastował. Niosę Ci naręcz całą w rosach wiosny - Pierwsze najczystsze róże. Pąki rozkwitłe tajemnic radosnych Złóż Królewiątku do nóżek ! Przesuwam w palcach różańcowe ziarna - - Przez palce krew mi przecieka - - Ty mnie żałosna, słodka Panno Mario, Wprowadź w śmierć Boga-Człowieka. Słyszysz ? – świst biczów niby syki węży i czyżby... jęk stłumiony ? Majestat stoi pod hańby pręgierzem W ran własnych płaszczu czerwonym - - A Ty, o Matko ?... Kamienna Niobe Czym przy Twej żywej jest męce ? – Krew róż lipcowych, płomiennych jak ogień Z krwią nóg przebitych chciej zmieszać ! Przesuwam w palcach różańcowe ziarna - Jagody słodkie i źrałe – Takaś promienna, Jasna Panno Mario ! Światłem mi duszę zalałaś - - Takaś Królewska i takaś Zwycięska, Przy Tobie gwiazdy pobladły – Misteriów chwały i glorii niebieskiej Przeczystym jesteś Zwierciadłem. Kliszą Ty jesteś czułą i wierną: W Tobie oglądam Syna ! Rzucam Ci róże wonne bez cierni – Wiem ! On od Ciebie je przyjmie.  RÓŻAŃCOWA MODLITWA Różańcem chciałbym Matko! opasać swe serce moich Bliskich... Ojczyznę... każde ludzkie trwanie by modlitwa jak rzeka płynęła do Ciebie Nasza Najmilsza Matko... Najjaśniejszy Panie! modlitwa nasza czuła rozmowa i prośby i Twoje Matko znaki o sposób przetrwania i nasz szept różańcowy ta niezwykła siła która drogę do nieba ludzkości odsłania klękam Matko przed Tobą z czułym znakiem krzyża i szepczę ,,Zdrowaś Mario" niechaj łaska Twoja dźwiga naszą modlitwę do tronu Jezusa i niech Twoja opieka będzie nam jak zbroja przez całe nasze życie i w godzinie trwogi gdy będziemy przekraczać nasz próg nieznanego módl się za nami Matko grzesznymi przed Bogiem w imię Ojca... i Syna... i Ducha Świętego... i niech moja Ojczyzna trwa błogosławiona pod Twoim Matko berłem i Twoją koroną różańca mocna tarcza wykuta modlitwą niech nam będzie gdy trzeba najlepszą obroną niech więc ufna modlitwa dodaje nam męstwa i goi w nas cierpliwie każdą naszą ranę a gdy trzeba przekroczyć nam ostatni próg niech będzie niczym anioł śmierci naszej – amen.  RÓŻANIEC Tomasz Rudnicki Różaniec Odmawiany Z wiarą Różaniec Odmawiany Z nadzieją Różaniec Odmawiany Z miłością Uczy Radzenia sobie Ze złością  PACIORKI RÓŻAŃCA zbierasz w sercu swoim dobre uczynki tu uśmiech tam dobre słowo tu trochę grosza tam siła rąk jak mróweczka czy pszczółka skrzętnie zanosisz pokarm dla cudzej duszy jak paciorki różańca przesuwane w drobnym geście czynisz dobro i cuda a cud dla ludzi to najpiękniejszy cud  RÓŻANIEC Krystyna Kupnicka Kiedy biorę do ręki mój różaniec palcami delikatnie dotykam paciorki wtedy myśli moje biegną do Ciebie a Ty patrzysz na mnie zza chmurki i zaczyna się serdeczna rozmowa Matki Niebieskiej i ziemskiej córki. Mario, skromna niewiasto wybrana bo znalazłaś uznanie w oczach Boga jak dobrze mi z Tobą rozmawiać chociaż sercem czasem szarpie trud życia i ziemska codzienna trwoga. Tak mi lekko na sercu i duszy chociaż łzy nie raz z oczu płyną mam tę pewność Mateczko kochana, że wymodlone zdrowaśki różańcowe, które niesie do Ciebie mój anioł po drodze nigdzie nie zginą. Ukołysałaś mnie modlitwą późna pora, czas na spanie aby wraz ze wschodem słońca powitać nowy dzień, który nastanie pokłonić się do Twoich świętych stóp Niebieskiej ukochanej czułej Mamie!  RÓŻANIEC PRZEPUSTKĄ DO NIEBA Renia Modlitwę co tak miła Tobie rozkwitłą w różańcu jak róże proszę Byś wyrył w sercu jak rzeźbiarz swe dzieło w marmurze By jak ten pielgrzym w kaplicy co w dłoniach skarb ten wciąż tuli każda jego część tajemnicy wiodła mnie do Twej Matuli Różaniec przepustką do nieba lekiem dla duszy zbolałej jak kromka zwykłego chleba ratunkiem ludzkości całej  CHWILE RÓŻAŃCA Joachim Mielke Różańcem silne są chwile Idące drogą Twej męki. Radosne fruwają motyle, Bo radość ma swoje wdzięki. Różaniec rozświetla nam drogi I uczy wciąż przebaczania. Wchodzę wciąż w wiary progi I uczę się Twego kochania.  * * * ks.Ryszard Koper, Nowy Jork Na sznurek Dziesiątki nanizane Kształt różańca przybrały. Przesuwasz je między palcami I otwierasz niebo sięgające wieczności. I przywołujesz Światło przenikające najgłębszy mrok naszego życia. Wypraszasz łaskę łagodnej fali, która staje się balsamem dla starganej duszy. I śpiewasz pieśń uwielbienia, która jak krzyk mewy dziękczynieniem ku niebu się wzbija.  DZIĘKUJĘ... DZIĘKUJĘ, MATKO BOŻA, Br.Gabriel że dałaś mi tak wspaniały oręż. Odtąd nie jestem już bezbronnym, słabym pisklęciem w gnieździe na wysokiej topoli. Dzięki Twej łasce, którą rozsiewasz swymi dobrymi, kochanymi rękami, mam wspaniałą tarczę, chroniącą mnie przed złem, tkwiącym we mnie samym. Jakże często uważałem się za niezłomnego Samsona, chodziłem w blaskach rycerskiej sławy Zawiszy. I zawsze klęska spadała niespodzianie niby kamień w czoło pysznego Goliata. Czyż były to potężne ciosy ? O nie, przecież wielu z Twych synów takich uderzeń w ogóle nie odczuwa. Mocno trwają w Twej Miłości. Dla mnie ubogi habit stał się podrażnieniem dumy, uwaga brata – paliła żarem pychy, drobne niepowodzenie – dławiło i rosło do rozmiarów klęski pod Waterloo. Z wyżyn uniesień i miłości spadałem na dno ideałów. A wszystko dlatego, że nie miałem siły, nie miałem broni. Ty mi ją dałaś. Znałem ją od dziecka. Dopiero jednak dziś przejrzałem. Teraz spadła zasłona sceptycyzmu z powiek niedoszłego uczonego. Ta broń tak prosta jak słowa elementarza. Tak skuteczna jak sen na zmęczenie. Tak dobra jak chleb po całodziennym trudzie. Bo Ty wtedy modlisz się ze mną, modlisz się za mnie modlisz się we mnie modlisz się o mnie, o świat cały. Jej imię – Różaniec.  GŁĘBIA PACIORKÓW RÓŻAŃCOWYCH o.Paweł Warchoł OFMConv Zamiast czytanych kartek papieru, medytacja w sercu. Sprawdzian z Ewangelii przed osądem sumienia. Cała wiedza o Trójjedynym w paciorkach. Dotknąć ich – to jak uderzyć w kamyki, z których wytryśnie mądrość. Policzone paciorki, które ogarniają niezliczone tajemnice. Gdy wchodzisz w ich treść – wprowadzasz całe życie. One są radosne i bolesne, chwalebne i promieniejące światłem. Uczą przebiegać po ścieżkach swoich bohaterów. W naszym życiu są różne drogi i wydarzenia, ale niosą tę samą tajemnicę zbawienia. Pozwól nam zajrzeć do studni, by przestraszyć się jej głębi i dna. Postaw nas na najwyższym szczycie, abyśmy byli bliżej nieba. Serce Matki i Syna nie oddzielone od naszych serc Przyjmijcie nas i nasz ośrodek przeżyć kontemplacji, które jest Waszym darem. Nie chcemy innej drogi, bo byśmy jej nie przebiegli i stłukli kolana. W paciorkach jak w anielskich inkubatorach odnotowane są nasze losy. Różańcu, opasz nasze serce, umysł i zmysły, jak księżyc oświecający całą ziemię. Gdy niteczki zaczną się rwać, użyj swego boskiego spoiwa. Zlej, wtop, zanurz, byśmy modląc się, stawali się w miłości jedno z Wami.  SUPLIKA DO KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO bł.Bartolomeo Longo O, błogosławiony Różańcu Maryi, Słodki łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem, Więzi miłości, która nas jednoczysz z aniołami; Wieżo ocalenia od napaści piekła; Bezpieczny porcie w morskiej katastrofie ! Nigdy Cię już nie porzucimy. Będziesz nam pociechą w godzinie konania. Tobie ostatni pocałunek gasnącego życia. A ostatnim akcentem naszych warg będzie Twoje słodkie imię. O Królowo Różańca z Pompei, O Matko nasza droga, o Ucieczko grzeszników, O Władczyni, Pocieszycielko strapionych. Bądź wszędzie błogosławiona, dziś i zawsze, Na ziemi i w niebie.
 DWIE KATEDRY Brat Bogumił Marian Adamczyk (fragmenty poematu) KATEDRA LUCYFERA Z wykładu piątego Lucyfer mówi do przeklętych: „Choć miłość już wygasła i łaska nie żyje Czym prędzej trza usunąć Dziewicę Maryję, Bo gdy Ona zostanie pośrodku rumowisk, Jak zaprzestanie płakać – wszystko się odnowi. W jaki sposób to zrobić ? - Nie ma innej rady Jak wejść z ciemnym rozumem w ponowne układy. Słuchaj, mój przyjacielu – tak zwykle kusiłem – Zaniechaj mówić pacierz, bo utracisz siłę: Jesteś i tak zmęczony, odpocząć należy. Wystarczy, jak w niedzielę, gdy zadzwonią z wieży, Pomodlisz się spokojnie, nie bądź dewociarzem. Tylko dzieciom się mówić pacierz co dzień każe. Gdyby nie zechciał słuchać, bo tli jeszcze wiara, Powiedzcie, że „zdrowaski” klepie babka stara, Ale już dla mężczyzny wcale nie przystoi !... Tak długo, aż was wpuści, jak konia do Troi. Nie wolno wam ustawać, póki „Zdrowaś” szepce, Bo ta Niewiasta w duszy was niebawem zdepce. Już nie do pomyślenia, gdy Różaniec trzyma: Choć łaska w nim zamarła, ma siłę olbrzyma ! Wtedy, choćbyście całe piekło zgromadzili, Nie będziecie bezpieczni ani jednej chwili ! Wierzcie: Bardziej się lękam cząstki różańcowej, Niż wszystkich mocarstw świata, bomby atomowej, Bo ta może jedynie zburzyć ziemię, ciała, Gdy najwspanialsze dzieło – dusza – ocalała, Różaniec zaś pogromi piekło i tyranów I bardziej nam zaszkodzi niż bomba uranu ! Przede wszystkim wyśmiewać, obrzucać kpinami I szczepić porcję wstydu między mężczyznami: Niech się wstydzą Różańca, jak my się boimy, Bo odmiennym fortelem nic a nic zrobimy. Gdy przestanie się modlić, zwłaszcza na Różańcu, Wówczas szturmem jak wilki do następnych szańców”. Z wykładu jedenastego „Gdy człek żyje porządnie, nie chce być łajdakiem - Kusić, aby z Kościołem wiódł życie na bakier: Odstręczcie od spowiedzi, od Mszy i Różańca, A wtedy już będziecie na ostatnich szańcach. KATEDRA ŚWIĘTEGO MICHAŁA Z konferencji ósmej  Św.Michał Archanioł przemawia do zebranych: „I tu trzeba zachęcać ludzi do pokuty, Bo lud jak sodomczycy jest dzisiaj zepsuty. Na wszelkie wykroczenia w tak zhańbionym stanie Mają lek niezawodny, a jest nim – Różaniec ! Różaniec, który zdobi ręce naszej Pani, Jest cudownym lekarstwem, bez którego na nic Nie przyda się zachęta do wstrzemięźliwości. Dlatego wróg Dziewicy wścieka się i złości, Gdy rodzinę z Różańcem widzi na kolanach, Bo to jest najgroźniejszy pocisk na szatana ! Na Różańcu modlili się sławni królowie I dlatego wilk musiał uciekać od owiec. A Pan im błogosławił z niebieskiego tronu I w każdej trudnej sprawie skutecznie dopomógł. Dzisiaj też chce pomagać Dobry Ojciec dzieciom, Lecz szatan je omotał jak pajęczą siecią; Umysły mężów stanu wstydzą się Różańca I stąd władztwo szatana – od krańca do krańca. Dlaczego, ktoś zapyta, taka moc w Różańcu ? To jest bodaj jedyny, niezawodny łańcuch, Po którym grzesznik może wyrwać się z topieli. Bo z chwilą, gdy Syn Boży w Dziewicy się wcielił, Uczynił Ją Skarbnicą wszelkich łask Zbawienia, O czym przy Zwiastowaniu Gabriel też nadmienił. Jej powierzył szafarstwo: Komu chce, niech daje. A Ona swój Różaniec uczyniła Rajem: W tym ogrodzie różanym depce głowę czarta. A dusza, choćby był trądem grzechu zżarta, Znów odzyska dziecięctwo Ewy sprzed upadku. Mógłbym przytoczyć wiele ciekawych przypadków, Jak grzesznik przez Różaniec zdobył świętych szczyty...  Do Różańca zachęcać prostych i uczonych I wiedzcie, że nadchodzi wiek błogosławiony. Gdy Różaniec odmawiać będą w Parlamencie, Posłowie zrozumieją, że to jest zajęcie Ponad wszelkie czynności dające Moc Ducha ! Wówczas z Wysokiej Izby umknie precz ! – ropucha, Co plącze im języki, jak przy wieży Babel. Zróbcie wszystko, by szybko usunąć tę żabę !!! Więc Różaniec zalecać we wszelkiej potrzebie, Lecz nie wolno zapomnieć o Niebieskim Chlebie, A jest Nim – jak wiadomo ! – Przenajświętsze Ciało Dane ludziom na pokarm. I co by się stało, Gdyby tego Pokarmu zabrakło w Kościele ? Zachęcać do Komunii przynajmniej w niedzielę, A jeśli to możliwe, także w dni tygodnia. To Witamina Życia i Jasna Pochodnia Rozpraszająca mroki grzechu i niewiary. Komunia i Różaniec osusza moczary Życia zniewieściałego i daje hart Świętych ! Ale czy ludzie zechcą słuchać tej zachęty ??? Z konferencji dziewiątej Matka Najświętsza mówi do Aniołów: I dziś niejedna dusza, choć grzechem zmazana – Dzięki Waszej pomocy – znajdzie łaskę Pana, Nawet świętą zostanie, wzorem Magdaleny. Trzeba tylko w tych duszach pozakładać dreny, Czyli skruchę serdeczną, ufność i pokorę, Zachęcając, by wzięli do swej dłoni oręż. A jest nim mój Różaniec – lekarstwo jedyne, Które potrafi duszę pojednać ze Synem, Choćby ktoś długie lata żył z dala od Boga, Leżąc jak trędowaty w najgorszych nałogach...  „Tajemnice Różańca miejcie w sercu, miejcie w myślach i żyjcie nimi, ale wtedy, gdy będziecie mieli go w ustach waszych – będzie on tym, czym być powinien” (MB do Barbary Kloss). |
||
 |
wróć do strony głównej |
 |
ÓŻANIEC W POEZJI